Waarom

Is het leven in mijn hoofd zo ingewikkeld.

Begrijp ik de wereld niet, of begrijpt de wereld mij niet?

Het ene moment vind ik het leven superleuk, en het andere moment denk ik "zat ik maar op de maan".

Ik weet op het moment ook echt niet meer wat ik met Eelke aanmoet.

Vanavond weer zo'n voorval.

Hij geeft altijd de honden en katten eten.

Maar nu blijkt dat hij dat al dagen niet had gedaan omdat "het voer op was".

Omdat ik al dagen niet lekker ben was het mij nog niet opgevallen dat ze al dagen niets hadden gekregen.

Op mijn vraag waarom hij dat dan niet eerder zegt, krijg ik als antwoord dat ie "het nu toch zegt"?

Pppfftt...volgens mij heb ik het al eerder gezegd dat hij nu pas begint te puberen.

Vandaar ook mijn vorige boze korte schrijfsel dus.

Ik heb voor het eerst in jaren weer eens een fikse griep, maar Eelke laat mij maar gewoon aanmodderen.

En dat de dieren daar de dupe van worden vind ik het allerergst.

Maar ik ga morgen wel weer met mijn zieke lichaam zelf naar de winkel.

Het word tijd dat meneer eens op zichzelf gaat.

Maar ja, dat zal ook nog wel 100 jaar duren.

Bah!