Mensen schieten vaak in de lach over hetgeen wat ik nu ga vertellen.
En dan sussen het ze met een: "dat zal vast wel wat meevallen".
Maar ik weet uit ervaring dat dat niet zo is.
En ik schrijf dit niet omdat ik medelijden met mezelf heb, of dat ik mezelf lelijk vind ofzo.
Want ik vind mezelf helemaal goed zoals ik ben.
Ik vertel dit verhaal puur om te laten zien hoe kortzichtig mensen kunnen zijn.
Het gaat dus om de ervaring die ik hiermee heb.
Ik ben qua uiterlijk geen Barbiepop of fotomodel.
Maar dat er mensen zijn die dan meteen de conclusie ook maar even trekken dat je dan ook vast wel niet zo intelligent zult zijn slaat alles vind ik.
Maar er zijn dus echt mensen die dat denken.
Neem bv mijn contactpersoon bij de gemeente.
Ik had voorheen hulp van stichting Limor.
En op een gegeven moment stuurde ik mijn contactpersoon van de gemeente eens een mail ergens over.
En toen had die meneer later tegen de dame van Limor gezegd dat hij niet geloofde dat ik die mail had geschreven, en dat zij mij daar wel bij geholpen zou hebben.
Toen ik dat hoorde heb ik toch wel even keihard gelachen.
Want van wat ik hoor over de blogs die ik schrijf weet ik zeker dat ik toch echt niet zo dom ben als mensen dan schijnbaar denken.
Maar goed, dat is hun probleem, en niet het mijne.
Nog even wat over oordelen over uiterlijk...
Vroeger werd ik altijd gepest omdat ik scheel kijk met 1 oog.
En nu nog word ik vaak nagestaard door mensen.
Ook omdat ik tattoos heb en een piercing onder mijn lip.
En ik ben natuurlijk geen twintig meer, hihi.
Nu heb ik jaren geleden een super goeie tip van een buurmeisje gekregen, en ik moet zeggen die werkt fantastisch!
Ze zei dat als mensen me aanstaarden ik gewoon terug moet staren net zolang tot ze niet meer durven kijken.
En dat doe ik bij gelegenheid dus regelmatig.
En ik moet zeggen, ik heb nog nooit zoveel lol gehad.
Het is echt lachen als je ziet hoe die mensen reageren als jij hun aan gaat staren.
Zo maak je van iets vervelends weer iets positiefs toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten