Ik ben een open boek.
Ik vertel altijd van alles en nog wat over mezelf.
Helaas zijn er mensen die dat niet begrijpen.
Die vinden dat je niet alles kunt vertellen.
Maar dan vraag ik me af waarom niet?
Ik heb niets te verbergen, en ik heb niets gedaan wat niet door de beugel kan.
Ook heb ik geen geheimen, dus waarom niet dan?
Ik ben veel alleen en vind het leven soms bestwel ingewikkeld.
En je moet toch je verhaal af en toe kwijt, ook de vervelende dingen.
Dus, dan gooi ik het maar gewoon in de groep.
En sinds ik deze blog heb merk ik dat mijn hoofd ook lang zo vol niet meer is.
En het is erg fijn te weten dat mijn verhaal gelezen word, en dat mensen met mij mee denken als het nodig is.
Het is ook niet dat ik aandacht wil ofzo, want aandacht krijg ik genoeg, en ik vind het ook heerlijk om alleen te zijn.
Maar er zijn mensen die mijn complexe hersenspinselen gewoon echt niet snappen.
En dan is het wel weer prettig dat je ze van je af kunt pennen.
En op zo'n blog is er vaak wel iemand die wel begrijpt wat je bedoeld.
Al met al is dit voor mij dus een perfecte uitlaatklep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten