Net was in Koffietijd de schrijver van het boek: "400 Brieven van mijn moeder".
Een jongeman die vier jaar onschuldig in een Marrokaanse gevangenis heeft gezeten, alleen omdat hij op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was.
Door de brieven van zijn moeder die niet alleen schreef hoe erg ze het allemaal vond, maar ook hem aanmoedigde om zijn verantwoordelijkheid te nemen en voor zichzelf te vechten kon hij deze nachtmerrie volhouden.
En zo is het ook, je moet het zélf doen.
Maar de kracht van de ander die onvoorwaardelijk achter je staat kan net dát kleine verschil maken om door te knokken.
Dat merk ik ook aan mezelf.
Soms ineens zie ik het allemaal even niet meer zitten.
En dan komt er soms vanuit onverwachte hoek dat kleine zetje dat je nodig hebt om weer door te gaan.
Op het moment zelf heb je het vaak niet eens door, maar als je terugkijkt zie je ineens het duwtje wat je kreeg.
En dan voel je je weer sterk, en heb je weer de moed om door te gaan hoe moeilijk je pad soms ook is.
En als je je daaraan vasthoud kun je alles in je leven aan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten