Gewoon ook alles maar opgeven (of uit handen geven hoe je het maar wilt noemen).
Want het is me inmiddels wel duidelijk dat gewoon maar "opknappen" van m'n huis echt niet voldoende is.
Het is werkelijk een bouwval aan het worden.
En ik merk dat ik het steeds minder zie zitten allemaal.
Ik ben nu al jaren keihard aan het werken aan mezelf om allerlei zaken in m'n leven te verbeteren.
Maar wat het huis betreft heb ik de hoop zo langzamerhand echt een beetje opgegeven.
Het is fantastisch dat er mensen zijn die me willen helpen, maar dan nog zal dat niet genoeg zijn vrees ik.
Ik weet ook werkelijk niet meer wat ik nog moet doen of bedenken om de situatie te veranderen.
Het vergalt en verziekt m'n leven de laatste tijd zo erg dat ik er echt lichamelijk ziek van ben inmiddels.
Ik wil zo graag dat er nu eindelijk eens rust komt in m'n leven, maar ik weet werkelijk niet hoe.
Het is dat ik nog net genoeg m'n verstand bij elkaar heb, maar ik kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die écht de fik er allang in zouden steken.
Als ik nu lui was, en met opzet die zooi zou hebben veroorzaakt dan had ik ook echt niet zo vaak gezegd hoe erg ik het vind.
Maar ik ben niet lui, ik vind het juist leuk om m'n huis lekker schoon te maken en op te ruimen, maar het heeft gewoon zo weinig zin allemaal.
Natuurlijk blijf ik het wel doen omdat ik het toch graag leefbaar wil houden maar het voelt allemaal zo nutteloos de laatste tijd.
Zelfs het plezier in andere dingen is me zo langzamerhand aan het vergaan.
De trots dat ik al zoveel heb bereikt de laatste jaren valt er zelfs steeds meer bij in het niet.
Ach, ik ga heus niet bij de pakken neerzitten, want dat heb ik mezelf wel afgeleerd.
Maar bij tijd en wijle word ik er zo verschrikkelijk verdrietig van, en doet het zo ontzettend zeer...
Maar gelukkig kan ik het hier weer even kwijt, en dan kan ik er wel weer tegenaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten