De totale paniek.
Er gebeuren een aantal (veelal leuke dingen) tegelijk, en ik ben meteen het overzicht kwijt.
Ik wil het iedereen naar de zin maken, en tegelijk er ook zelf van genieten.
Maar dat lukt me dus weer niet...
En dan baal ik weer vreselijk van mezelf.
Ik ben verdrietig, en boos tegelijk.
Want waarom kan ik er niet gewoon van genieten, er gewoon mee dealen net als ieder ander?
Waarom zijn dingen die voor een ander zo normaal zijn zo moeilijk voor mij?
Ineens voel ik me weer als de uitspraak die ik ooit op internet tegenkwam: "Have you ever been alone in a crowded room?" (ben je ooit alleen geweest in een overvolle kamer?).
Soms vraag ik me wel eens af of ik buiten dat ik ADHD heb ook niet iets van autisme in me heb ofzo.
Want waarom begrijp ik de wereld niet?
Waarom begrijpt de wereld mij niet?
Want als ik dingen over mezelf ga uitleggen zie en hoor ik ineens niemand meer.
Alsof ze geen zin hebben in contact met een complex iemand als ik.
En dan vraag ik me weer af waarom ik altijd weer aan nieuwe dingen begin.
Laat mij maar gewoon in mijn kleine wereldje zitten.
Dan weet ik wat ik heb, en hoef ik mezelf niet altijd zoveel pijn te doen.
Want wat ik ok probeer, het gaat gewoon altijd fout.
Ik heb het al vaker gezegd....ze hadden mij ipv Riemie beter Remi kunnen noemen.
hallo, hier buurvrouw van Angela, het is doodnormaal hoor dat je af en toe over jezelf struikelt. alleen iedereen geeft er de voorkeur aan om dat niet te laten merken, en daar over heen een ander de schuld te geven van alle verwarring/hectiek, boos worden op een ander, of ontkennen of negeren..! geloof me ik zie het overal!! we willen allemaal alle nieuws weten, op tijd het huis opgeruimd, gezellig zijn, genoeg ontspannen en erg aardig voor anderen zijn, en af en toe komt er een dag dat je in je enthousiasme weer denkt, dat doe ik wel effe allemaal, en vervolgens, schiet je op alle fronten te kort en voel je je een sukkel.. stress, paniek, onzekerheid, ellendig voelen, dat heb ik ook! af en toe leer ik mezelf: Petra denk na: wat MOET zeker vandaag gebeuren, Petra waar heb je ECHT ZIN In, en hoe ga je daar naar toe werken en ruimte maken, en wat kan je op de agenda zetten voor volgende week of volgende maand of later. en mezelf vooral niet kwellen met gedachten wat anderen van me vinden, ik accepteer mezelf! ik zet een lekker muziekje op, kopje thee en zeg: Go, in die volgorde ga je het doen, en ik zeg tegen die onrust in mezelf: nu stoppen want het helpt je niets. zo streef ik naar meer rust en genieten..pff wat een verhaal he?
BeantwoordenVerwijderenHoi Petra,
BeantwoordenVerwijderenMezelf accepteren doe ik wel.
Want ik vind mezelf helemaal prima zoals ik ben.
Het is ook deels het probleem dat m'n lichaam het zo vaak laat afweten.
En daardoor moet ik dan weer leuke dingen afzeggen.
En degene waarmee ik die dingen zou gaan doen begrijpen dat volledig hoor.
Maar toch baal ik ervan omdat het in dit geval ook nog een vriendin is die helemaal in Alkmaar woont.
En haar kids vinden het ook superleuk om hier te komen.
Maar goed, het is nu eenmaal niet anders, maar ik moet het dan toch even kwijt.
En daar is deze blog dan weer heel fijn voor.
Ik vind het erg prettig dat mensen mij volgen, en ook reageren.
Ik ben nu eemaal iemand die daar veel behoefte aan heeft schijnbaar.