maandag 20 februari 2012

Tis toch ook niet te geloven he?

Soms word ik werkelijk helemaal gestoord van mezelf.
Eerst zit ik constant te zeuren dat ik graag een vriendje wil, en dan komt er iemand op mijn pad en raak ik compleet in paniek.
Notabene iemand die ik heel goed ken, en die mij echt accepteert zoals ik ben en nog raak ik in de stress.
Ik ben zo vreselijk bang en onzeker, en dan word ik juist weer bang dat ik het door dat onzekere gedoe juist ga verpesten.
En dat is het laatste wat ik wil natuurlijk.
Want alleen oud worden is ook niet wat ik wil.
Zou het komen omdat ik al zolang alleen ben?
Of zou het te maken hebben met mijn verleden, en heb ik gewoon op dat gebied toch nog een veel te laag zelfbeeld?
Ik weet het niet, maar het is wel heel erg verwarrend.
Ik wil zo graag dat het gaat werken, want ik ben er nu toch wel weer aan toe denk ik.
Alleen die idiote onzekerheid, die zit me gewoon danig in de weg.
Maar goed, de tijd zal het leren.
Ik ga in elk geval m'n best doen om ervan te genieten....
Ik hou jullie op de hoogte!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten