zondag 25 augustus 2013

Wat kun je je soms toch vergissen in mensen

Soms zijn er van die mensen waarvan je denkt dat ze echt te vertrouwen zijn.
Ze doen zich voor alsof ze je willen helpen met bepaalde dingen, en geven je dan ook echt het gevoel dat je met alles bij ze terecht kunt.
Totdat je er op een bepaald moment achter komt, dat ze helemaal niet zo betrouwbaar en eerlijk zijn als jij denkt.
Ik probeer altijd het goede te zien in mensen, en dat gaat dus soms ten koste van mezelf.
Gelukkig ben ik door dit soort ervaringen wel stukken sterker geworden, en ik moet zeggen dat het me weinig doet wat die persoon over me zegt.
Het is ook nog eens zo dat deze persoon mijn blog volgt en naar aanleiding daarvan praatjes over mij rond strooit.
Voorheen zou ik dan helemaal in de stress zijn geraakt, en waarschijnlijk gestopt zijn met het schrijven op mijn blog.
Maar dan zou ik mezelf te pakken hebben, en zou deze persoon haar/zijn zin hebben gekregen.
En dat laat ik dit keer dus niet gebeuren!
Ik schrijf ook met opzet haar/zijn omdat ik geen behoefte heb om uitgebreid op het gebeuren in te gaan.
Ik heb in de loop der tijd wel geleerd dat het steken van energie in dit soort dingen verspilde moeite is.
Die energie kan ik beter gebruiken voor leuke dingen.
Het enige wat ik wil zeggen tegen deze persoon is dat ik het jammer vind dat jij je heel anders voordeed dan dat je in werkelijkheid bent.
Je hebt mij weer een stukje sterker en trotser gemaakt, en ik hoop dat jij er ook iets van hebt geleerd.
Ik ben blij met wie ik ben, en ik leer steeds meer wie mijn echte vrienden zijn.
Dus, ik kan alleen maar zeggen: Dank je wel!

maandag 5 augustus 2013

En als we het dan toch over mannengedoe hebben...

Ga ik er maar eens een blogje over schrijven.
Nee, ik ga niet schrijven over hoe eenzaam of zielig ik ben omdat ik geen man heb, want dat ben ik dus niet.
Ik wil gewoon eens wat van mijn hersenspinselen kwijt hier.
Ik snap sommige dingen gewoon niet, en ik zou daar gewoon wel eens een antwoord op willen hebben.
Ten eerste altijd die 2 zinnetjes, waar ik helemaal niet mee kan: "Op ieder potje past een dekseltje" en "Jou tijd komt nog wel".
Ik snap echt niet dat mensen die dat zeggen zelf niet door hebben hoe nietszeggend dat klinkt.
Waar blijft mijn dekseltje dan, en wanneer komt mijn tijd dan?
Het zal wel goed bedoeld zijn als dat gezegd wordt hoor, maar helaas kan ik er persoonlijk niets mee.
En dan het volgende, waarom zeggen mannen niet gewoon rechtuit wat ze van je vinden?
Waar zijn die mannen nou zo bang voor dan?
Nee, ik ga niet meer wanhopig op zoek naar een man.
Ik hecht tegenwoordig veel meer waarde aan leuke vriendschappen met mannen.
En misschien gaat mij dat ook wel beter af.
Ik weet het niet hoor, misschien ligt het ook wel aan mezelf dat ik nog steeds "manloos" door het leven ga.
Maar het belangrijkste is dat ik er wat van maak, ook zonder man.
En dat gaat me gelukkig nog steeds goed af.
En als het ooit nog eens op m'n pad komt zien we het dan wel weer.
Maar nu ben ik zeer tevreden met het leven wat ik nu heb.
Zo, dat was weer een mooi hersenspinseltje al zeg ik het zelf!

Voor mijn dochter en kleindochter