Ga ik er maar eens een blogje over schrijven.
Nee, ik ga niet schrijven over hoe eenzaam of zielig ik ben omdat ik geen man heb, want dat ben ik dus niet.
Ik wil gewoon eens wat van mijn hersenspinselen kwijt hier.
Ik snap sommige dingen gewoon niet, en ik zou daar gewoon wel eens een antwoord op willen hebben.
Ten eerste altijd die 2 zinnetjes, waar ik helemaal niet mee kan: "Op ieder potje past een dekseltje" en "Jou tijd komt nog wel".
Ik snap echt niet dat mensen die dat zeggen zelf niet door hebben hoe nietszeggend dat klinkt.
Waar blijft mijn dekseltje dan, en wanneer komt mijn tijd dan?
Het zal wel goed bedoeld zijn als dat gezegd wordt hoor, maar helaas kan ik er persoonlijk niets mee.
En dan het volgende, waarom zeggen mannen niet gewoon rechtuit wat ze van je vinden?
Waar zijn die mannen nou zo bang voor dan?
Nee, ik ga niet meer wanhopig op zoek naar een man.
Ik hecht tegenwoordig veel meer waarde aan leuke vriendschappen met mannen.
En misschien gaat mij dat ook wel beter af.
Ik weet het niet hoor, misschien ligt het ook wel aan mezelf dat ik nog steeds "manloos" door het leven ga.
Maar het belangrijkste is dat ik er wat van maak, ook zonder man.
En dat gaat me gelukkig nog steeds goed af.
En als het ooit nog eens op m'n pad komt zien we het dan wel weer.
Maar nu ben ik zeer tevreden met het leven wat ik nu heb.
Zo, dat was weer een mooi hersenspinseltje al zeg ik het zelf!
ik ga ook manloos door het leven, en soms zou je wel je leven met 1 persoon willen delen, als ik zie wat ooit 1 man voor mij deed, moet ik no over 20 mensen verdelen. 1 goeie relatie die over en weer er is voor de ander is goud waard! maar je vroeg je af waar mannen bang voor zijn, nou dat weet ik niet, ik weet wel wat ik denk als ik een man zie; zweetvoeten? schulden? te druk? te verlegen? te modern? te ouderwets? te dik? te dun? te veel kinderen? geen kinderen? eigenlijk heb ik zelf al na de 1ste gedachte/aanblik al een vooroordeel klaar! en terwijl ik zelf ook eigenschappen heb die een ander weer aan het twijfelen brengt. het zit hem vooral in mijzelf dat ik mijn leven zonder man mij te dierbaar is en een relatie heel veel aan investeringen en energie vraagt om het waardevol en gelijkwaardig te maken. die klus hoe mooi ook laat ik maar even voor wat hij is. ik moet eerst mijn eigen gedachten en wensen maar eens onder de loep nemen. maar voorlopig mag ik nog elke potentiële vrije man een sukkel vinden haha en dat zegt meer over mij dan die ander, want die geef ik nog geen kans, dus al is het de kleur van de ogen..ik mag om de domste zaken iemand afwijzen! als ik het wel wil moet ik veranderen, want ik ben ook zelf in verschillende opzichten een oelewapper.
BeantwoordenVerwijderen