Morgen is het weer valentijnsdag.
Een dag die ze van mij wel over mogen slaan.
Natuurlijk vind ik het leuk voor de mensen die verliefd zijn, maar ik word er altijd een beetje triest van.
Ik heb het hele liefdesgebeuren sinds een tijdje helemaal afgesloten.
En nee ik ben niet zielig, maar het schijnt gewoon niet voor mij te zijn weggelegd.
En als er wel een man op mijn pad komt kijkt hij vaak alleen naar uiterlijk, en neemt al niet eens de moeite om mij beter te leren kennen.
De laatste keer (afgelopen augustus) dat ik dacht dat het echt iets ging worden ben ik zo verschrikkelijk de grond in getrapt dat ik spontaan ben genezen.
IK geloof niet dat de liefde ooit nog op mijn pad zal komen.
En dat komt misschien negatief over als je dat zo leest, maar zo voel ik het al niet meer.
Het is gewoon een gesloten hoofdstuk voor mij, niet meer en niet minder.
Ik wil mezelf gewoon niet langer meer kwellen door hoop te houden.
Sommige mensen zijn er schijnbaar toch voor gemaakt om hun leven lang alleen te blijven.
En daar zal ik dan wel 1 van zijn denk ik.
Niet mijn keuze, maar soms heb je gewoon niets te kiezen.
Gelukkig zijn er nog een hele hoop leuke dingen in het leven waar ik van geniet.
Dus maar even diep ademhalen, en we gaan weer vrolijk verder!
En voor wie morgen wel iets aan valentijnsdag doet wens ik jullie een happy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten