Memories

Ik zie ineens wat voor datum het is.

Vandaag is het alweer 17 jaar geleden dat mijn ex is opgestapt.

De kids waren toen nog maar 6, 6, en 3 jaar oud.

Het was toevallig ook op een zondag.

Bij het opstaan vertelde hij me dat hij wegging, en dat hij een ander had (wat ik toen eigenlijk al wel wist).

Zo bizar, maar als je ex bij je weggaat voelt het alsof hij was overleden.

Ik weet niet hoe anderen dat ervaren natuurlijk, maar zo voelde het voor mij op dat moment wel.

In totaal heb ik ook 3 jaar nodig gehad om weer een beetje m'n draai te vinden.

Hij is eerst met zijn vriendin bij z'n moeder ingetrokken.

Hij haalde de kids dan om de zondag op.

Toen hij en z'n vriendin zelf een woning kregen gingen de kids daar om het weekend naartoe, en in de zomervakantie 1,5 week.

En toen heb ik een periode gehad dat ik even helemaal ben losgeslagen.

Niet in negatieve zin hoor, maar als de kids dan bij hun vader waren ging ik stappen met de buurpubers en deed zo'n beetje alles wat God verboden had (nee, geen strafbare feiten).

Terugkijkend daarop heb ik daar toch nog steeds erg leuke herinneringen aan.

Het was zeg maar een periode van mezelf opnieuw leren kennen.

En dat is heel goed geweest.

Soms mis ik die tijd zelfs nog wel eens.

Mijn ex en ik zijn altijd vrienden gebleven.

Hij en zijn vriendin staan nog steeds voor me klaar als dat nodig is.

En toen de kids klein waren vierden we zelfs feestdagen en verjaardagen samen.

Inmiddels wonen ze alweer jaren schuin tegenover me, en dat gaat perfect.

We lopen elkaar de deur niet plat, maar als er iets is huppelen we zo even over de weg.

In de zomer zit ik wel eens even bij hun in de tuin, want in je uppie in de tuin zitten is ook niets aan.

En ik voel me daar altijd erg welkom.

Mensen zijn vaak erg verbaasd als ik zeg dat mijn ex mijn overbuurman is.

Maar zo kan het dus ook, en dat is heel waardevol!

Wat ben ik een rijk mens eigenlijk he?