Woorden zonder woorden

De titel hierboven is een stukje tekst uit een nummer van De Kast.

Ook heel herkenbaar voor mij.

Ik merk de laatste tijd steeds vaker dat mijn intuïtie bijna met de dag sterker word.

Ik heb geen woorden nodig om te weten hoe de stemming ergens is.

Mensen kunnen mij van alles vertellen, maar ik voel vaak feilloos aan of het klopt wat ze zeggen, of dat ze iets verzwijgen.

Handig om te hebben zul je denken...

Nou, daar ben ik het niet helemaal mee eens.

Want, hoe vervelend kan het zijn als je aanvoelt dat mensen niet eerlijk tegen je zijn.

Ik noem dat zelf "tussen de regels door lezen".

En dan kun je wel vertellen dat wat jij voelt of denkt klopt, maar dat krijg je er echt niet bij iedereen in helaas.

Nog steeds zijn er heel veel mensen heel erg sceptisch zijn wat dat betreft.

En tsja...de hele wereld kun je ook niet veranderen toch?

Ik zie het zelf ook als iets heel bijzonders dat ik die gevoeligheid heb.

Ik denk ook, en dat is maar een idee van mezelf, dat alleen mensen die hier heel puur mee omgaan bepaalde gaves hebben.

Ook denk ik dat het zich sterker gaat ontwikkelen in periodes wanneer je goed in  je vel zit.

Als het even niet goed met je gaat zal die gevoeligheid zich ook niet verder gaan ontwikkelen.

Maar als je lekker in je vel zit ben je ontspannener, en kan je geest het beter aan om weer nieuwe dingen te leren.

Ik verbaas me er ook vaak over dat ik van dit soort stukjes schrijf.

Ik heb helemaal niet zo in de gaten dat ik dit soort wijsheid bezit zeg maar.

Maar pas als het er staat, en ik lees het terug zie ik dat pas.

Ik vind het wel een heel bijzonder talent het kunnen schrijven zeg maar.

Maar eigenlijk vind ik al mijn talenten bijzonder.

Ik zie mijn talenten dan ook als rijkdom.