Terwijl het op allerlei vlakken juist steeds beter gaat, gaat het lichamelijk voor mijn gevoel steeds slechter.
Ik heb in tijden niet zoveel pijn meer gehad als de laatste weken.
Ook m'n energie schijnt voor een groot deel te zijn verdwenen.
Nu had ik al nooit veel energie, maar het is nu echt wel bar slecht.
Ik zou zo langzamerhand ook echt niet meer weten waardoor mijn klachten komen.
Is het gewoon de fybromyalgie, of zit het ook voor een deel tussen mijn oren?
En dan bedoel ik niet dat ik een hypochonder ben ofzo, maar gewoon dat ik onbewust toch teveel pieker ofzo.
Ik heb zelf niet het idee dat ik pieker, maar daarom zal het wel "onbewust" genoemd worden denk ik.
De vermoeidheid vind ik vele malen erger dan de pijn.
Die pijn kan ik goed mee dealen, maar dat altijd maar moe zijn maakt dat ik me zo machteloos voel.
Ik denk wel dat ik er ook gewoon teveel tegen vecht.
Ik wil gewoon niet altijd toe moeten geven aan die ellendige moeheid, ik wil gewoon kunnen genieten van alle leuke dingen in mijn leven.
Ik zal moeten leren om hier een weg in te vinden denk ik.
Maar ik vrees dat dat nog een hoop tijd zal kosten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten