Heel veel mensen hebben het, ik had het vroeger zelf ook heel erg, dat je bij alles wat je doet jezelf afvraagt wat "een ander ervan vind".
Ik vraag me wel eens af of zo'n gedachte menseigen is, of dat het je word aangeleerd.
Waarom zijn mensen zo bang voor de mening van anderen?
Waarom was ik daar zelf ooit bang voor?
Ik weet nog heel goed dat ik me dagenlang heel erg ellendig kon voelen als iemand kritiek op me had.
Of kritiek...dat was het eigenlijk niet eens zozeer het was meer een andere mening die de ander er dan op na hield.
En daar is natuurlijk niets mis mee.
We leven in een vrij land, en ieder mens is anders en heeft dus ook een andere mening.
Maar toch zijn mensen vreselijk bang voor de mening van anderen.
Soms cijferen mensen zichzelf gewoon weg om het de ander maar naar de zin te maken.
En dat is natuurlijk bizar, want er zijn zoveel mensen op de wereld met ieder weer een heel andere mening.
Dus, hoe zou je het al die mensen nu naar de zin kunnen maken en zelf ook nog eens gelukkig zijn?
Dat is dus met de beste wil van de wereld niet mogelijk!
Daarom zeg ik altijd: "het gaat om mij, en ik moet gelukkig zijn toch?"
En zolang ik een ander niet kwets of schade aandoe doe ik dus lekker wat ik zelf wil.
En dat wil ik dus ook zeggen tegen de mensen die daar moeite mee hebben.
Leef je eigen leven, en zorg dat je geniet!
Dat doet de ander ook...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten