Gisteren schreef ik op mijn Hyves: "Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers, maar die vreemde kostgangers zijn wel vaak de prachtigste mensen."
Dit schreef ik nav de reportage over Don een 50 jarige junk, en zijn 80 jarige moeder Elly in Man bijt hond.
Zo bijzonder hoeveel liefde die mensen naar elkaar uitstraalden.
En dat valt mij vaker op, dat mensen die zeg maar een beetje buiten de maatschappij vallen juist hele boeiende mensen zijn.
En dat zal ook komen omdat dit soort mensen vaak ook een hele hoop heeft meegemaakt.
Vaak noemt men deze mensen asociaal, maar op sommige vlakken zjn ze stukken socialer dan menig ander.
En daar zouden de "hokjesmensen" (mensen die bij een bepaalde groep willen horen) eens een voorbeeld aan moeten nemen.
Want in deze maatschappij is het vaak zo bij mensen die over wat betere financiële middelen beschikken van: "ikke, ikke, ikke".
En mensen die het minder hebben, hebben vaak veel meer voor hun medemens over omdat ze uit ervaring weten hoe een bepaalde situatie is.
En ook begrijpen zijn vaak beter dat iemand die er "anders" uitziet niet persé "raar" hoeft te zijn.
En zo kwam ik dus op bovenstaand stukje tekst.
Als je goed kijkt en luistert naar je medemens ontdek je al snel dat er hele prachtige mensen zijn, en het maakt dan echt niet uit hoe ze eruit zien, of hoeveel geld ze hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten