Mijn koninginnedag

Vandaag maar een schrijfseltje over mijn koninginnedag.

Dat was een lekker rustig dagje dus.

Nergens naartoe geweest, maar wel even gekeken naar de koninklijke familie op tv.

Ik vond het weer een erg mooi gebeuren, en heb veel respect voor onze koningin die zich nog steeds niet uit het veld laat slaan, en zienderoge geniet van dit soort dingen.

Ik vind het ook super om te zien hoe de prinsen en prinsessen overal aan meedoen.

Nu heeft alleen Nederland maar koninginnedag, maar zoiets als meedoen met allerlei dingen en contact maken met het publiek kán volgens mij ook alleen maar in Nederland.

Prachtig om te zien!

Maar goed, verder met mijn koninginnedag...

Alex en Margreet waren hier, en die hebben me super geholpen met wat klusjes.

Alex heeft een deel van de kelderkast uitgemest en mijn gras (lees: oerwoud) gemaaid, en Margreet heeft de ramen aan de buitenkant gelapt.

Ik ben daar superblij mee, want dat zijn echt van die klussen die mij helaas vaak niet lukken.

De rest van de dag niets bijzonders gedaan, en vanavond maar even een filmpje kijken op tv.

Morgen weer naar de boerderij, en natuurlijk feestvieren, want dan word mijn jongste telg alweer 21!



Bewindvoering

In een weekendje alleen kun je soms goed nadenken over allerlei zaken.

En dat heb ik dus maar eens gedaan.

Ik heb besloten alle papierhandel betreffende mijn bewindvoering maar eens na te kijken zodat ik dat eens kan gaan aanpakken.

Die hele bewindvoering waar ik in zit voert naar mijn idee bitter weinig uit.

Ik zit er nu alweer 4 jaar in, en er is tot nu toe nog steeds niets met mijn schulden gebeurd.

Ik had er allang vanaf kunnen zijn.

En aangezien zitten wachten tot ik een ons weeg bitter weinig uithaalt ga ik er zelf maar eens mee aan de slag.

Ik ben er ontzettend klaar mee, en wil vooruit komen ipv blijven hangen in deze ellende.

Dus, ik ga maar eens flink zijn en er maar eens mee aan de slag.

En zo leer ik er ook weer wat van.

Ik weet dat ik genoeg in mijn mars heb, ik ben slim genoeg.

En als ik iets niet weet kan ik dat vragen, want geen enkel mens weet alles natuurlijk.

Dus, ik ga mijn best maar eens doen, en wie weet is het weer een mooie stap vooruit!



Nieuw leven op de boerderij

Hier word je toch bij van?!









Zo dubbel

Het ene moment voel ik me helemaal happy, en het andere moment voel ik me weer zwaar sh*t.

Er zijn op het moment gewoon zoveel dingen die niet goed gaan, of waar ik me zorgen om maak.

Ik ben gewoon bang dat het negatieve steeds meer gaat overheersen.

Het rare is dat het lijkt alsof alleen ik echt zie hoe groot de problemen eigenlijk zijn.

Hoe hard ik m'n best ook doe om dingen uit te leggen aan bepaalde mensen, en duidelijk te maken dat ik hun hulp echt nodig heb, het schijnt echt niet tot ze door te dringen.

Moet ik dan maar stoppen met uitleggen en hulp vragen en wachten tot het uit de hand loopt?

Ik weet het  werkelijk niet meer.

Het houd toch ergens een keer op?

Heel diep van binnen weet ik dat ik niet zomaar opgeef, maar het valt me wel steeds zwaarder allemaal.

Ik wil gewoon vooruit komen in het leven, maar door sommige dingen kom ik gewoon maar niet verder.

En zo krijg ik toch nooit rust in m'n hoofd?

Maar goed, ik ben het weer even kwijt, ooit zal het vast een keer goedkomen.

En daar houd ik me maar aan vast.



Echte schoonheid

Zit in hele kleine dingen...



Vicieuze cirkel

Vannacht werd ik wakker en overviel me ineens een raar soort van paniek.

Ik vroeg me af waar dat vandaan kwam, en ineens wist ik het.

Het was net alsof iemand anders me het antwoord gaf.

Ik had al wel het idee dat het klopte wat ik dacht, maar ik twijfelde er nog wel erg over.

Waar dit nu eigenlijk over gaat?

Nouwww, ik heb de laatste tijd constant allerlei vage lichamelijke klachten.

En ik begreep maar niet waarom ik me steeds niet goed voelde.

Maar ik ben er nu achter denk ik.

Ik denk dat het grotendeels komt door de spanning over de situatie van mijn huis.

Er komen steeds meer problemen bij, en ik weet echt niet meer wat ik ermee aanmoet.

Van familie en bekenden is er geen kip die me wil helpen helaas.

En verder durf ik eigenlijk niemand te vertellen wat er nu precies aan de hand is.

Pppfftt...tis al heel wat dat ik het hier vertel want ik besef me terdege dat er nu vast menssen zijn die me gaan vragen over het hoe en wat.

Maar er echt over praten is voor mij nog steeds een brug te ver.

Ik moet eerst de "schaamte voorbij" zijn zoals ze dat noemen denk ik.

En ik werk daar ook wel aan, maar dat gaat niet heel makkelijk.

Maar ik besef dondersgoed dat ik hier als het nog heel lang duurt echt aan onderdoor zal gaan.

En dat is iets wat ik absoluut niet wil!

Want daar is het leven me veel te waardevol voor.

Op dit moment weet ik nog niet hoe het verder moet, maar het is fijn om het even van me af te kunnen schrijven.

Maar ik blijf vertrouwen houden dat het ooit goed komt!

Tvtip!

Waargebeurd verhaal: A girl like me

RTL8-23.00

Het waargebeurde verhaal van Eddie Araujo.

Eddie werd geboren als een jongetje, maar begon al op jonge leeftijd door te krijgen dat hij een meisje was in het verkeerde lichaam.

Daarom veranderde hij op z'n 17de in Gwen.

Ik heb de film al eens gezien, en moet zeggen dat het een zeer indrukwekkende film is.

Hierin word duidelijk hoeveel onbegrip er nog is in de wereld.

Mocht je hem gaan zien zou ik het leuk vinden je reactie op de film onder dit bericht terug te lezen.

Alvast bedankt!



Ik probeer wel eens te begrijpen

Waarom mensen zo vaak dingen beloven/toezeggen/afspreken, maar die belofte/toezegging/afspraak dan niet nakomen.

Het overkomt mij zeer regelmatig dat iemand tegen mij zegt dat hij/zij mij ergens mee zal helpen, of ergens met mij naartoe zal gaan als ik geen vervoer heb, maar dat diegene de afspraak dan niet nakomt.

Het gaat dan om dingen die ik niet zonder hulp kan oplossen, en daar baal ik dan bestwel van.

Ik vraag me dan af of diegene geen zin heeft om me te helpen, of dat het gewoon word vergeten.

Ik snap dat nl niet zo goed, ik zelf probeer mijn afspraken altijd netjes na te komen, en lukt dat niet dan laat ik dat in elk geval even weten.

En ik wil nu niet zeggen dat ik perfect ben hoor, want bij mij gaat er ook heus wel eens iets mis.

Maar er zijn gewoon mensen die heel vaak iets beloven, maar dat dus later nooit meer nakomen.

En intussen worden mijn problemen steeds groter, want inmiddels vraag ik dus echt geen hulp meer aan anderen.

Op een bepaald gebied is de ellende nu dus ook echt uit de hand aan het lopen, maar ik merk vanzelf wanneer het echt mis gaat.

Misschien mis ik gewoon ergens iets dat ik dit niet begrijp ofzo.

Zeg het me maar, want ik weet niet wat het is.

Maar goed, er zijn zoveel dingen waar ik niets van snap.

En nee ik ben niet sjaggie of depri, maar dit speelde gewoon even door m'n hoofd.

En dan is  het wel prettig om het even van me af te schrijven.

En voor de rest leg ik het gewoon weer lekker naast me neer.

Ik kan er toch weinig aan veranderen, en laat m'n weekend niet door dat soort dingen verpesten.

Daar is het leven veel te kort voor.

Als je eenmaal wat met paarden hebt

Gaat dat er nooit weer uit volgens mij.

Vroeger was ik al een "paardenmeisje", en nu ik op de boerderij ben merk ik dat ik paarden nog steeds fantastisch vind.

Gisteren hebben we het bonte paardje even flink onder handen genomen.

Hij had nog een hoop winterhaar wat vervelend jeukte.

Dus dat hebben we er eens goed uitgeborsteld.

Er kwam echt een hele lading haar af , en je kon merken dat hij het heerlijk vind om geborsteld te worden.

A. heeft daarna z'n staart gewassen, en ik leidde hem intussen wat af.

Ik hield hem stevig vast bij z'n halster, en kriebelde hem over z'n snuit, en heb maar wat tegen hem gepraat.

En zo kon A. mooi z'n staart even goed wassen.

Dat was nog een flink werkje, maar uiteindelijk is het goed gelukt.

Hij heeft nu weer een mooie schone staart.

Op de foto is de staart nog nat, want hij was toen pas gewassen.

Het is echt superleuk om zo'n fantastisch dier te verzorgen.

Maar eigenlijk is alles op de boerderij leuk om te doen.

Ik voel me ontzettend op m'n plek daar.

Ik kijk er ook elke keer weer naar uit als ik er weer naartoe kan.

De mensen daar zijn ook allemaal superleuk, en we hebben altijd een hoop lol.

Ik kan dan niet gewoon werken in een vaste baan, maar mijn leven is nu wel weer een stuk zinvoller geworden.

Ik merk nu wel dat alleen maar altijd thuis zitten echt niet goed is voor een mens.

Je moet echt af en toe ook eens iets asnders aan je hoofd hebben.

Je praat weer eens over andere dingen dan alleen over je hobby's, en  ook leer je weer van alles en nog wat.

En leren doe ik heel erg graag.

Al kan ik er verder niet echt iets mee doen (qua beroep bedoel ik), alles wat je leert is altijd nuttig.

En je kunt over allerlei zaken meepraten als je veel leert.

En dan kan altijd van pas komen in je leven toch?

Ik hoop daarom dat ik nog lang op de boerderij mag rondhuppelen.

Want het is een prachtige plek waar ik me helemaal thuis voel.

Stamppotje eigen recept

Net een lekker stamppotje gemaakt met rauwe andijvie, tonijn, en tomaat.

Was echt heerlijk!



Alweer te hard geroepen ppfftt...

Zo goed ik me gisteren voelde, zo slecht voel ik me vandaag weer.

Ik baal daar toch zo ontzettend van!

Maar goed, om mezelf wat af te leiden heb ik me voorgenomen om maar even flink aan de slag te gaan in huis.

Eigenlijk gaat het niet, maar zo kan ik wel even mijn frustratie's kwijt.

Naar de huisarts gaan heeft ook al geen zin, want als ik word doorgestuurd naar een specialist gaat toch niet lukken.

En zo langzamerhand durf ik niet eens meer uit te spreken dat ik me niet goed voel.

Ik heb de laatste tijd vaak het gevoel dat er word gedacht dat het tussen m'n oren zit (soms begin ik zelfs aan mezelf te twijfelen).

Ik wil graag zoveel leuke dingen doen in het leven, maar ik heb het gevoel dat mijn lichamelijke gesteldheid steeds slechter word.

De laatste tijd ben ik hier ook weer vaak boos en verdrietig over.

Ik wil wel met bepaalde mensen ruilen die gezond zijn en alles kunnen, maar niet willen werken.

Pppffttt, ik heb de laatste tijd het idee dat ik wel heel veel klaagblogjes schrijf.

Maar ja, dat is gewoon wat het is op dit moment.

 En deze blog is ervoor om  m'n verhaal kwijt te kunnen, en wie het niet wil lezen hoeft dat ook niet te doen natuurlijk.

Maar goed, morgen ga ik weer lekker naar de boerderij, want hoe ellendig ik me ook voel het is een hele fijne afleiding.

De lieve mensen die me zo goed begrijpen, de jongens met hun grappen, en natuurlijk de schitterende dieren en natuur.

Als het een beetje meezit ga ik weer wat mooie foto's maken van de nieuwe veulentjes en natuurlijk alle moois op de boerderij.

Ik laat me niet zomaar uit het veld slaan, maar soms word het me gewoon even een beetje teveel.

Maar dat is ook weer menselijk natuurlijk.

Zou het dan toch?

Allemaal aan het weer liggen?

De laatste tijd was ik extreem moe, en had veel pijn.

Ik heb het idee dat het vanddag eindelijk weer eens wat beter gaat.

Nu moet ik natuurlijk niet te hard roepen, want ik weet niet hoe het morgen is.

Maar stiekem hoop ik dat het echt met het weer te maken heeft, want dan weet ik tenminste waar mijn klachten door komen.

Ook in m'n hoofd was het een beetje een warboel.

Grotendeels door m'n lichamelijke sores.

Maar nu ik me lichamelijk weer wat beter voel, gaat de rest ook weer beter.

Ooit heeft een huisarts tegen me gezegd dat ik "weerziek" ben.

Zodra het weer slecht is voel ik me ook slecht.

En daar kon hij dus best eens gelijk in hebben.

Dus nu maar hopen dat hetv weer snel wat beter word, dan zal ik mij ook wel weer beter gaan voelen denk ik.

Tis maar lastig om zulke rare kwaaltjes te hebben.

Maar ja, wat doe je eraan he?



Wat doe je als je niet kunt slapen?

Juist ja, dan ga je nog gezellig even een blogje schrijven, hihi.

Waarom ik niet kan slapen?

Ik heb werkelijk geen idee, meestal slaap ik al bijna als ik m'n kussen zie.

Maar heel soms gaat dat dus niet zomaar.

Maar er zijn ergere dingen toch?

Vandaag ben ik weer naar de boerderij geweest.

Dat was weer superleuk natuurlijk.

Er zijn weer 2 veulentjes geboren, ik heb ze nog niet gezien maar binnenkort komen er wel weer foto's.

Tis toch fantastisch dat ik dat allemaal meemaak?

Dat ik zomaar in het weiland tussen de koeien en de pony's kan lopen.

Ik vind dat echt een stukje rijkdom want er zijn genoeg plekken op de wereld waar dat niet zo vanzelfsprekend is.

Nu moet ik zeggen dat ik het leven sowieso al niet vanzelfsprekend zie.

Elke ochtend als ik wakker word ben ik weer blij dat ik weer een nieuwe dag voor me heb waar ik weer van allerlei mooie dingen mag ervaren.

Natuurlijk heb ik ook m'n mindere dagen, maar toch kan ik in iedere  dag wel iets moois zien.

En dat is volgens mij wel mijn allergrootste talent.

Overigens vind ik dat ik echt een gezegend mens ben door alle prachtige talenten die ik heb.

Want dat zijn er toch best wel veel.

En dan te bedenken dat ik een aantal jaar geleden geen idee van die talenten had.

Dat ik het leven toen alleen maar zag als iets naars.

Ik ben nu ook echt iedere dag dankbaar dat ik weer een dag mag meemaken.

Er valt zo ontzettend veel moois uit het leven te halen, als je het maar wilt zien!

Maar nu brei ik er een eind aan lieve mensjes.

Ik ga nog maar eens een poging doen om te slapen.

Voor morgen gezond weer op en bedankt voor het volgen van mijn blogje want dat vind ik helemaal super!

Vreemde kostgangers

Gisteren schreef ik op mijn Hyves: "Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers, maar die vreemde kostgangers zijn wel vaak de prachtigste mensen."

Dit schreef ik nav de reportage over Don een 50 jarige junk, en zijn 80 jarige moeder Elly in Man bijt hond.

Zo bijzonder hoeveel liefde die mensen naar elkaar uitstraalden.

En dat valt mij vaker op, dat mensen die zeg maar een beetje buiten de maatschappij vallen juist hele boeiende mensen zijn.

En dat zal ook komen omdat dit soort mensen vaak ook een hele hoop heeft meegemaakt.

Vaak noemt men deze mensen asociaal, maar op sommige vlakken zjn ze stukken socialer dan menig ander.

En daar zouden de "hokjesmensen" (mensen die bij een bepaalde groep willen horen) eens een voorbeeld aan moeten nemen.

Want in deze maatschappij is het vaak zo bij mensen die over wat betere financiële middelen beschikken van: "ikke, ikke, ikke".

En mensen die het minder hebben, hebben vaak veel meer voor hun medemens over omdat ze uit ervaring weten hoe een bepaalde situatie is.

En ook begrijpen zijn vaak beter dat iemand die er "anders"  uitziet niet persé "raar" hoeft te zijn.

En zo kwam ik dus op bovenstaand stukje tekst.

Als je goed kijkt en luistert naar je medemens ontdek je al snel dat er hele prachtige mensen zijn, en het maakt dan echt niet uit hoe ze eruit zien, of hoeveel geld ze hebben.



Foto's van Angela

Angela had een paar nieuwe foto's op haar Hyves staan, en die mocht ik met haar toestemming hier plaatsen.

Pake Henkie (mijn ex), dochter Angela, en kleindochter Cynthia

Pake en Cynthia

Petra (vriendin van Henkie) en Cynthia

Vader en dochter

Foto's kieken

Mijn lieve beppe

Bij exje in de vijver

Earrebarre

Theehuisje Veenkloosterbos

Bewerkte foto

Roosjes bewerkt

In bos van Ypey

Hortensia



Ik word er zo sjaggie van

Ja sorry hoor, ik moet gewoon even klagen.

Ik voel me nu al een week niet lekker.

Echt fit voel ik me sowieso al nooit, maar nu heb ik gewoon een hoop pijn, en overal weer irritante ontstekingen.

En ik ben ook weer akelig moe steeds.

Nou ja, dat is klacht nummer 1.

De volgende klacht is het feit dat ik nooit ergens fatsoenlijk geld voor heb.

Het is  niet zo dat ik allerlei hebbedingen wil kopen ofzo hoor.

Maar ik mailde mijn bewindvoerster of ik extra geld kon krijgen voor 2 verjaardagen, krijg ik een mail terug dat ze 20 € heeft gestort.

Normaal kreeg ik altijd 20 € voor 1 persoon, en nu is dit dus voor 2 personen.

Misschien ben ik een zeikerd hoor, maar  wat koop je in deze tijd nog voor 10 €?

En dan het feit dat ik nooit fatsoenlijk kleren kan kopen voor mezelf.

Ik heb amper nog iets normaals in de kast.

Ondergoed is al helemaal een drama.

Ik ben helemaal geen ijdeltuit, en hoef beslist niet iedere maand iets nieuws, maar een keer in de zoveel tijd gewoon een behoorlijke garderobe aanschaffen is toch niet teveel gevraagd lijkt mij?

In elk geval hou ik maar op om de bewindvoerster om extra geld te vragen, want dat heeft toch geen zin.

Meestal maak ik me niet zo druk om dit soort dingen, maar heel af en toe baal ik er gewoon verschrikkelijk van dat het zo moet.

O ja, dan moet ik meteen weer aan iemand denken die nu tegen me zou zeggen dat ik voor het geld van die laptop ook nieuwe kleren had kunnen kopen, ppfftt...

En ze heeft nog gelijk ook.

Maar als ik elke keer moet wikken en wegen wat ik moet aanschaffen, dan zou ik echt nooit meer gewoon iets leuks voor mezelf kunnen kopen.

En ik vraag me af of dat wel goed is om verstandig te zijn, maar dan nooit meer iets leuks te kunnen kopen.

Wat is wijsheid?

Zelfgemaakte gedichten

Ik vond net mijn mapje met gedichten terug, en daar ga ik er hier maar eens een paar van plaatsen.

Het masker van de eeuwige glimlach

Word door mij altijd gedragen

Zo ziet niemand mijn ellende en verdriet

En hoeft niemand iets te vragen

Het masker van de eeuwige glimlach

Daarachter kan ik mij verschuilen

Niemand ziet daarachter mijn tranen

Als ik in mijn hart moet huilen

Het masker van de eeuwige glimlach

Helpt mij het leven door

Misschien dat ik het ooit afzet

Ooit....

Mijn twee tegenovergestelden

Mijn angsten en mijn helden

Mijn dromen en mijn nachtmerrie's

Mijn traan en mijn lach

Ik ben bang, ik voel me sterk

Ik kruip in een hoekje of vecht voor mijn leven

Ik vecht tegen mijn angsten...

Langzaamaan word ik sterker

Wint mijn held het van mijn angste

Soms krabbelt de angst toch weer omhoog

Maar ooit...zal mijn held voorgoed

de angst overwinnen

Oorlog en ruzie's hebben de overhand

Over de hele wereld en in ons eigen land

Kleine dingen worden heel groot gemaakt

Anderen worden meegesleept of heel erg geraakt

Als mensen eens leerden praten en luisteren naar elkaar

Het is een kleine moeite maar een heel groot gebaar

Zo kun je vrede scheppen in het leven

En elkaar wat vertrouwen geven

Geef elkaar een kans in het leven

Dat is  het mooiste wat je kunt geven



Verjaardagscadeautje gepimpt

Jaja, het kan niet zo gek of beppe krijgt weer een creatieve uitbarsting, hihi.

Hoe maak je van een klein cadeautje iets speciaals?

Nou zo dus...



Eigenlijk vind ik het soms wel jammer

Dat een mens niet zelf kan bepalen hoe oud hij/zij word.

Er zullen vast ook mensen zijn die dat niet met me eens zijn.

Maar er valt zoveel uit het leven te halen, en ik zou het zo jammer vinden dat ik dingen niet meer zou kunnen meemaken of doen die ik nog graag zou willen doen.

Ik ontdek steeds nieuwe talenten in mezelf, en ik wil nog zoveel leren.

Als je echt open staat voor het leven kun je er zoveel fantastische dingen uithalen.

Je leert zoveel bijzondere levenlessen, en jij kunt die zelf ook weer doorgeven aan anderen.

En dat is toch geweldig?

Wie weet wat jij zonder dat je het nu beseft ooit nog hebt kunnen betekenen voor de toekomst.

Daarom vind ik het zo mooi om te leren in dit leven.

En dan bedoel ik niet alleen leren uit boeken, maar ook leren zien hoe mensen in elkaar steken, en hoe ze denken en doen.

Van alles wat jij meemaakt en ervaart in het leven kun je iets leren.

Sommige lessen zijn zo zwaar dat je je afvraagt waar dat voor nodig is.

Maar als het achter de rug is zie je vaak dat je er echt iets waardevols van hebt geleerd.

Elke les in het leven heeft een reden, en hoe zwaar of moeilijk ook, achteraf zul je altijd zien dat het de moeite waard was om die les te leren.

En dat noemen ze dus ontwikkelen.

En ik persoonlijk vind ontwikkelen het mooiste wat er is.

Want je kunt er anderen weer mee helpen, en hoe meer je jezelf ontwikkeld hoe meer je hebt om te genieten in het leven.

Want je gaat door je eigen ontwikkeling andere mensen beter begrijpen, en je gaat dan ook met andere ogen naar mensen kijken.

Ik bedoel daarmee te zeggen dat je dan ziet dat het niet belangrijk is wat mensen kunnen of hoeveel geld ze hebben.

Je ziet dan juist veel duidelijker hoe bijzonder ze zijn, en dat ieder mens zijn eigen talenten heeft.

Ja, ik blijf erbij dat het leven mooi is, als je er maar voor open staat...

Wat kan een leven toch dubbel zijn

Lichamelijk voel ik me eigenlijk geen dag echt goed.

En dat is al jaren zo.

Hoe ik me voel is het beste uit te leggen als een soort van griepgevoel zeg maar.

Soms als het heel erg is zou ik het liefst de hele dag met m'n kop onder m'n dekbed willen liggen.

Maarrrrrr.....gelukkig is er mijn positiviteit!

Die sleept me overal doorheen.

Hoe ellendig ik me soms ook voel, ik weet er altijd wel weer een positieve draai aan te geven.

En dat is toch super als je dat kunt?

Een paar jaar geleden zou ik dat niet gekund hebben.

Dan zou ik echt onder m'n dekbedje blijven liggen.

Maar dat zou toch jammer zijn?

Het leven is al zo kort, en waarom zou je dan tijd verspillen door toe te geven aan elk kwaaltje wat je hebt.

Het hoort gewoon bij mij, en het zal voorlopig (misschien wel nooit) ook wel niet veranderen.

En zolang ik niet instort wil ik toch een feestje van mijn leven maken.

En het is gewoon zo, dat als je positief in het leven staat er ook steeds mooie en bijzondere dingen op je pad blijven komen.

En daar moet je toch volop van genieten als het kan vind ik.

Als het dan eens wat minder gaat heb je ook wat leuks om naar terug te kijken denk ik dan maar.

Dus, al met al leid ik gewoon een dubbelleven, maar dan in positieve zin.



Verjaardagsgedoe

Elk jaar dezelfde ellende, als de verjaardagen in aantocht zijn veranderen mijn zg "volwassen" kids weer in een stelletje kleuters.

Aankomende zaterdag is Cynthia jarig, maar Alex en Eelke doen nu alweer moeilijk.

In mei zijn al mijn kids, en Margreet, de vriendin van Alex jarig.

Angela en Alex zijn een tweeling en harrewarren al zolang ze het huis uit zijn wanneer het bij wie gevierd moet gaan worden.

Uiteindelijk eindigt dat gedoe weer in een groot drama en moet ik het weer oplossen.

Maar dit jaar doe ik het anders!

Ik heb besloten dat ik maar eens alleen naar de verjaardag van mijn kleindochter ga.

Zij word nog maar 4 jaar, maar gedraagt zich volwassener als het hele stelletje bij elkaar.

En dan zijn ze maar eens boos op mij, maar ik heb er echt geen zin meer in.

Heb er nu alweer buikpijn van als ik eraan denk, ppfftt.

Ik denk dat ik alle verjaardagen straks maar af ga schaffen ofzo.

Tis gewoon niet leuk meer op deze manier.



Het gaat niet echt lekker

Ben de hele week al  een beetje aan het kwakkelen.

Ben erg moe, en alles doet pijn.

Niks aan, maar wat doe je eraan he?

Ik denk dat ik gewoon zon nodig heb.

Dan zal ik me vast  weer stukken beter gaan voelen.

Gelukkig vandaag geen verplichtingen, dus lekker rustig aan.

Dinsdag weer naar de boerderij, en daar heb ik nu alweer zin in.

Dus, daar kijk ik maar alvast naar uit, dan gaat de tijd vast een stuk sneller.

Ik ga zo maar even douchen en dan een leuk filmpje kijken op de bank.

En Eelke tracteert vanavond op wat lekkers, hihi.

Dus ik kom de dag wel weer door.

Voor morgen ook geen plannen, maar dat kan natuurlijk zomaar veranderen.

Gelukkig verveel ik me nooit dat scheelt alweer een hele hoop.

Gisteren zijn Alex en Eelke wezen forelvissen al om 8 uur 's ochtends.

Dus gisteravond heerlijk forel gesmikkeld.

Dat mogen ze dus wel vaker doen.

Alex is hier de hele dag nog geweest en de gebroeders waren druk aan het gamen.

Ik kan daar altijd wel van genieten dat ze zo goed met elkaar kunnen opschieten.

Wat dat betreft hebben we als gezin nog steeds een hechte band met elkaar ondanks de problemen in het verleden.

Vaak hoor je toch wel dat veel gezinnen toch uit elkaar vallen als er problemen zijn.

Maar wij zijn er alleen maar hechter door geworden.

En dat is ook rijkdom toch?!

He gezellig, de paasdagen staan voor de deur

Iedereen heeft er weer zin in, gezellig de paasdagen vieren.

De een krijgt bezoek, de ander gaat erop uit.

Meestal haal je wat lekkers in huis.

Nou het zal allemaal wel, maar bij ons zijn de paasdagen hetzelfde als andere dagen.

Niks geen bezoek, niks erop uit, en iets lekkers al helemaal niet.

Ik weet heus wel dat er mensen zijn die het veel slechter hebben dan ik, maar met zulke dagen voel ik me dan soms gewoon een beetje triest ofzo.

Ik ben absoluut niet veeleisend  hoor, maar heeft niet iedereen eens iets nodig om naar uit te kijken?

Straks in de zomer weer net zo, iedereen gaat op vakantie of dagjes uit, maar ik kan nooit iets plannen.

Soms heb ik zo'n spijt dat ik in de bewindvoering ben gegaan.

Door de bewindvoering zou mijn leven uiteindelijk moeten verbeteren op financieel gebied, maar soms lijkt het alleen maar slechter te worden.

Maar goed, genoeg geklaagd weer voor vandaag.

Ben het weer even kwijt.

Ik ga maar eens even bedenken hoe ik die dagen toch een beetje leuk door kan komen.

Heb geen zin om te gaan zitten sippen.

Er zijn veel ergere dingen op de wereld toch?

Allergie ellende

Ik heb m'n hele leven al allerlei irritante allergieëen.

Maar sinds een jaar of 2 heb ik er eentje bij die echt niet leuk meer is.

Gisteren had ik er ook weer eens last van.

Ik had gisteravond wat gegeten, en na een tijdje begon de ellende weer.

Vreselijke maag en buikpijn en ontzettende diarree.

Het liep er echt als water uit.

En dat is nog niet eens het ergste, maar het klamme zweet breekt me dan uit, en ik heb het gevoel dat ik ga flauwvallen.

Het voelt soms ook net alsof mijn ingewanden bijna naar buiten komen zeg maar.

Ik voel me dan zo ellendig dat ik dan maar naar bed ga.

Ik voel me vandaag nog steeds niet lekker, ben misselijk en heb last van m'n maag.

Het is geen voedselvergiftiging, want Eelke heeft nergens last van.

En het is ook niet als een gewone buikgriep zeg maar.

Het is echt een afschuwelijk gevoel.

Ik kan er nog steeds niet goed achter komen waar het nu eigenlijk van komt.

Ik zou eens bij moeten houden wat ik eet, en hoe ik daarop reageer.

Misschien word  ik er dan wat wijzer van.

Ik denk dat ik dat maar eens ga doen...

Ik heb vannacht een besluit genomen...

Ach ja, wanneer kom je op ideëen he?

Ik dus midden in de nacht, hihi.

Maar wat ik dan heb besloten?

Ik ga een poging doen om een boek te schrijven.

Aangezien ik toch over schrijftalent schijn te beschikken wil ik er ook iets mee gaan doen als het lukt.

Het word geen spannende roman, of een leuk kinderboek.

Nee, ik ga schrijven mijn ervaringen op het gebied van (psychische) hulpverlening, en de rare regels en wetten daaromtrent.

En dan doel ik natuurlijk op het gebeuren rondom Eelke.

Ik denk dat er vast veel meer mensen zijn die hier tegenaan lopen en niet weten wat ze ermee aan moeten.

Dus, vandaar dat ik dacht dat ik daar maar eens over moest gaan schrijven.

Of het ook echt gaat lukken weet ik natuurlijk niet, maar als je geen poging waagt kom je daar ook niet achter toch?

Het zou mooi zijn als het gaat lukken, dus ik ga er eens even goed mijn best op doen.

Ik hou jullie op de hoogte!

Jammie cupcakes!

Cappuchino cupcakes met chocoladetopping.



Carpe Diem

Ofwel, pluk de dag.

Het werd me onlangs weer eens goed duidelijk hoe betrekkelijk kort het leven eigenlijk is toen ik hoorde dat een voormalig buurvrouwtje even oud als ik)afgelopen week is overleden.

Ik wist wel dat ze ziek was, maar als je dan zo'n bericht hoort besef je pas echt dat je leven zomaar ineens voorbij kan zijn.

Je staat nog middenin het leven en hoort nog zoveel mee te maken als je 47 bent.

Je wilt je kinderen zien trouwen (of in elk geval een fijne relatie zien krijgen), en je hoopt je kleinkinderen te kunnen zien opgroeien.

Je kinderen willen je van alles vragen als ze zelf kinderen krijgen...

Al met al hoor je op  je 47ste nog niet klaar te zijn met je leven.

Helaas is niets in het leven voorspelbaar, dus ook de dood niet.

En daarom kun je er maar beter een feestje van maken iedere dag.

Vroeger (tsja...wat is vroeger, hihi) dacht ik er niet zo over.

Ik heb vaak genoeg gedacht dat het wat mij betreft wel over mocht zijn.

Maar dat is nu absoluut niet meer zo.

Dat wil niet zeggen dat ik niets meer te klagen heb hoor!

Maar ik heb in de loop der jaren wel geleerd dat je heel veel mooie en bijzondere dingen uit het leven kunt halen.

En het zou gewoon zo jammer zijn als je dat niet doet, want het kan je leven ontzettend verrijken.

En als je achteraf terug kijkt op mooie ervaringen weet je ook dat je die voor geen goud had willen missen.

Daarom heb ik mezelf aangeleerd om niet te lang te blijven sippen over iets, maar verder te gaan en te genieten van de dingen die wél goed gaan.

En dat zorgt ervoor dat ik in het leven zoveel mooie dingen mee maak om op terug te kijken.

Ik denk dat als ik oud ben, ik wel kan zeggen: Ik heb mijn leven voor 200 % geleefd".

Mooi toch?