Ik word soms echt helemaal kierewiet van mezelf.
Ik vraag me soms echt af of ik wel normaal ben, ppfftt...
Op dit moment voel ik mezelf weer eens zwaar waardeloos.
Er gaat gewoon nog zoveel niet goed in m'n leven, en het lijkt alsof die dingen gewoon ook nooit beter zullen gaan.
Relatie's (vriendschappen en familie) die maar niet goed schijnen te gaan.
Het lukt me gewoon maar niet om die banden goed te houden.
Altijd geldellende (en dan bedoel ik dingen die kapot gaan en ik dan niet zomaar kan vervangen).
Dingen die ik graag wil doen in m'n leven, maar die om uiteenlopende redenen niet mogelijk zijn.
Soms het gevoel hebben dat ik wereldvreemd ben...
Mensen doen wel aardig tegen me, maar wel op een oppervlakkige manier (alsof ze geen zin hebben om me echt te leren kennen).
En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan...
En ja, ik weet heel goed dat ik een hele hoop dingen in m'n leven heb om dankbaar voor te zijn.
Maar mag ik ook eens balen van de dingen die niet goed gaan?
Ik ben ook maar een mens toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten