Laat het allemaal maar gebeuren.
Laat de woningbouw me er maar uitzetten, laat de dierenbescherming maar komen.
Ik kan de stress soms gewoon niet meer aan.
Nu kwam er weer een achterbuurvrouw aan de deur.
Ze vroeg of ik onkruid tegen hun schuttingdeur had gegooid, want het scheen zoveel te zijn dat ze de deur niet meer open konden krijgen.
Dat had ik niet gedaan, want de buurvrouw naast mij heeft de steeg gedaan met mijn strimmer, dus dat heb ik ook gezegd.
Dus ging ze daar naartoe.
Ze kwam een hele poos later pas weer naar buiten, en dan ben ik meteen in de stress.
Niet dat ik achterdochtig ben ofzo, maar vroeger had ik dit ook dat ik constant bang ben dat mensen slecht over me denken.
En dat komt de laatst tijd ineens af en toe terug.
Vorig jaar gooiden die desbetreffende achterburen allerlei zooi tegen mijn schutting die ik dan weer kon opruimen.
Ik heb toen een klacht bij de woningbouw ingediend, maar volgens mij hebben die nooit met die mensen gesproken.
Wel is er iemand van de gemeente gekomen die de rotzooi heeft meegenomen.
Ik ben nooit iemand tot last, maar door de staat van mijn huis ben ik toch altijd bang dat ik problemen krijg met deze of gene.
Ik zou het liefst maar in een hutje op de hei, of op een onbewoond eiland willen wonen.
Want als ik nu weer die rare stressaanvallen ga krijgen dat trek ik echt niet.
En als ik ergens helemaal alleen woon hoef ik me ook geen zorgen te maken om wat anderen van me denken of zeggen.
Pppfftt....weer een klaagzang erbij.
Volgens mij word het tijd voor een pychiater bah!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten