Ik heb gedoe met mijn schoonzoon, en dat is al vervelend genoeg.
Maar wat hij nu doet gaat alle perken te buiten!
Hij probeerde mijn vader tegen mij op te zetten, en dat vind ik toch echt heel erg te ver gaan.
Als ik met iemand gedoe heb betrek ik daar geen anderen in, en houd gewoon mijn mond.
Maar dat hij dit doet vind ik echt heel erg.
Ik had dat ook niet van hem verwacht.
Maar ik ga er niet op in, want dat is wat hij wil volgens mij.
Ze zoeken het maar lekker uit, ik heb geen familie nodig.
Er is toch altijd wat, en daar doe ik niet aan mee.
Ik wil heus niet zeggen dat ik heilig en voorbeeldig ben, want dat ben ik absoluut niet.
Maar hij heeft altijd gedoe met anderen.
Dan heeft hij weer ruzie met zijn familie, en dan weer met onze kant.
Ik trek me lekker terug en leef wel m'n eigen leven.
Wat ik wel erg vind is dat ik m'n dochter en kleindochter nu niet meer zie.
Maar moet ik dan altijd aan het kortste eind trekken?
Dat dacht ik dus niet!
In dit geval heb ik niets verkeerds gedaan, ik heb alleen proberen te zeggen wat me dwars zat.
En als de ander dan niet voor rede vatbaar is en de hoorn erop gooit is dat zijn probleem.
Ik ben er wel klaar mee, tis wel goed zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten