Is vandaag jarig.
Ze is inmiddels alweer 72 jaar.
Misschien heb ik haar verhaal al wel eens verteld, maar het is zo bijzonder dat ik het voor de mensen die het nog niet kennen graag nog eens vertel.
Mijn memke is in het begin van de oorlog geboren na een zwangerschap van 6 maanden met een gewicht van 1100 gr.
Ze is thuis geboren, maar was natuurlijk veel te klein.
De huisarts heeft haar in een dekentje gewikkeld, in een rieten koffertje gelegd, en haar naar het ziekenhuis in Groningen gebracht.
Toen ze 3 pond zwaar was mocht ze naar huis.
Ze was toen nog zo piepklein dat mijn beppe haar bijna niet eens vast durfde te pakken.
En nu is ze dus alweer 72 jaar oud, en heeft ze al een achterkleindochter van 4.
Zo'n bijzondere moeder is iets om trots op te zijn toch?
Morgen zijn mijn heit en mem alweer 49 jaar getrouwd (op de verjaardag van mijn mem's heit).
Ze hebben een hele hoop moeilijkheden doorstaan in hun huwelijk, maar zijn dus nog steeds samen.
Ook dat is iets waar ik verschrikkelijk trots op ben, want tegenwoordig is het zo makkelijk om te scheiden zodra er iets niet gaat zoals je wil.
Ik ben ook zeer dankbaar dat ik mijn beide ouders nog heb, en dat ik ze nog regelmatig zie.
Ik hoop dat ze samen nog heel veel gelukkige en gezonde jaren mogen hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten