Moois in mijn tuin

Jaja, ik heb niet alleen maar onkruid in mijn tuin.





Mijn lieve mem

Is vandaag jarig.

Ze is inmiddels alweer 72 jaar.

Misschien heb ik haar verhaal al wel eens verteld, maar het is zo bijzonder dat ik het voor de mensen die het nog niet kennen graag nog eens vertel.

Mijn memke is in het begin van de oorlog geboren na een zwangerschap van 6 maanden met een gewicht van 1100 gr.

Ze is thuis geboren, maar was natuurlijk veel te klein.

De huisarts heeft haar in een dekentje gewikkeld, in een rieten koffertje gelegd, en haar naar het ziekenhuis in Groningen gebracht.

Toen ze 3 pond zwaar was mocht ze naar huis.

Ze was toen nog zo piepklein dat mijn beppe haar bijna niet eens vast durfde te pakken.

En nu is ze dus alweer 72 jaar oud, en heeft ze al een achterkleindochter van 4.

Zo'n bijzondere moeder is iets om trots op te zijn toch?

Morgen zijn mijn heit en mem alweer 49 jaar getrouwd (op de verjaardag van mijn mem's heit).

Ze hebben een hele hoop moeilijkheden doorstaan in hun huwelijk, maar zijn dus nog steeds samen.

Ook dat is iets waar ik verschrikkelijk trots op ben, want tegenwoordig is het zo makkelijk om te scheiden zodra er iets niet gaat zoals je wil.

Ik ben ook zeer dankbaar dat ik mijn beide ouders nog heb, en dat ik ze nog regelmatig zie.

Ik hoop dat ze samen nog heel veel gelukkige en gezonde jaren mogen hebben!

Over de streep (challenge day)

Vandaag begon er weer een nieuwe reeks afleveringen van het programma "Over de streep" met Arie Boomsma.

Het challenge dayprogramma is 25 jaar geleden ontwikkeld in amerika.

Het programma laat scholieren op middelbare scholen zien dat ze eigenlijk veel meer "hetzelfde" zijn dan ze denken.

Ze vertellen elkaar dingen die ze eigenlijk nog nooit aan anderen hebben verteld.

Bij het onderdeel "over de streep" gaan de leerlingen eerst allemaal aan dezelfde kant staan.

Daarna worden er stellingen opgenoemd zoals bv: of ze iemand in de familie of vriendenkring zijn verloren aan een ziekte of zelfmoord, of dat ze bv ooit misbruikt zijn geweest of iemand die ze kennen.

En zo kun je nog veel meer heftige stellingen bedenken.

Als de stelling op jou van toepassing is zeg maar, dan steek je over naar de andere kant.

En zo zien de scholieren dat er heel veel anderen hetzelfde als hen hebben meegemaakt.

Zo worden ze ook bewust van het feit dat ze anderen bv pesten terwijl ze het zelf niet als pesten zagen, maar meer als een grap.

Een aantal weken later werd de leerlingen gevraagd wat er was veranderd, en dan blijkt dat er ontzettend veel veranderde in positieve zin.

Ik vind het echt een fantastisch inspirerend programma om naar te kijken.

Als ze dit soort dingen meer gaan doen kan dat een groot verschil maken op scholen, maar ook in het dagelijks leven volgens mij.

Helemaal super toch!



Ahum...



Ik heb toch zo'n

Verschrikkelijke pijn in m'n rug en heupen.

Heb vannacht amper geslapen.

Ik hoopte eigenlijk dat het vandaag wel een stuk beter zou zijn, maar helaas niet dus.

Ik loop als een oud omaatje, en zelf zitten doet zeer.

Tis m'n eigen schuld, want ik vond dat ik maar eens wat harder voor mezelf moest zijn.

Maar dat was dus niet echt slim.

Ik hoop wel dat het dinsdag wat beter gaat, want anders kan ik niet eens naar de boerderij.

Waar ik wel een beetje mee zit is het uitstapje met de mensen van de boerderij naar Walibi.

Want dan moeten we ook veel lopen denk ik.

En ik wil eigenlijk wel graag mee natuurlijk, maar als ik daarna weer zo'n last

heb als nu dan is het misschien niet verstandig.

Bah, op zulke momenten baal ik extra van die ellendige kwaaltjes die ik heb.

Nou ja, maar even rustig doorademen, hihi.

Wie weet is het morgen alweer wat beter.

En gaat het niet, dan gaat het gewoon niet.

Nu nog maar even niet stressen hoor...



Gezellig weg geweest

Vandaag een supergezellige dag gehad met vriendinnetje L.

We zijn lekker wezen stadten en we hebben heerlijk gegeten.

Ook zijn we nog naar de bios geweest, naar de film: "What to expect when you're expecting".

Dat was een erg leuke en lachwekkende film.

Het weer zat wonderwel ook nog mee, dus wat dat betreft was het ook een zeer geslaagde dag.

Het enige vervelende is dat ik hele heftige rugpijn had tijdens het lopen.

Maar als ik dan even gezeten had ging het wel weer.

L. vroeg steeds of het nog wel ging en wilde desnoods wel weer naar huis gaan.

Dat vond ik echt superlief van haar, maar dat wilde ik niet.

Ik vond het juist lekker om even gezellig te pierewaaien met haar.

Maar het was wel lief dat ze zoveel rekening met mij hield.

Want ik vind het zelf erg vervelend dat het dan niet lekker gaat.

In elk geval heb ik ontzettend genoten van deze dag.

En daar gaat het om toch?





Sterk

Ondanks dat ik toch nog vaak onzeker ben over allerlei zaken merk ik toch ook dat ik steeds sterker word.

Vooral nu ik lichamelijk langzaamaan steeds wat meer energie krijg pak ik steeds meer dingen aan zonder vooraf al te denken dat het toch niet gaat lukken.

Ik denk ook dat het mede komt omdat ik nu niet altijd alleen maar thuis zit, maar ook een leuke afleiding heb op de boerderij.

Dat is echt een supergoeie stap geweest volgens mij.

Tis gewoon fijn om eens met andere mensen te praten en plezier te maken.

Het voelt ook echt als een tweede thuis vind ik.

Door de afleiding daar kan ik er thuis weer beter tegenaan en lukt het me dus steeds beter om dingen aan te gaan pakken.

En ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb, maar eigenlijk duurt aan jezelf werken gewoon een heel mensenleven.

Maar met kleine stapjes gaat het me zeker lukken om de situatie in m'n leven te blijven verbeteren, dat weet ik zeker!

En ondanks m'n dipjes en m'n drama's blijf ik genieten van alle moois wat ik mag ervaren in m'n leven.

Want zoals het spreekwoord zegt..."Een ongeluk zit in een klein hoekje, en het geluk zit in de rest".



Deze is goed

Wat ben ik toch een dramaqueen

Tis toch niet te geloven, ik ben echt een vreselijke dramaqueen!

Ik maak me zo vreselijk druk om iets wat achteraf niets te betekenen heeft gehad.

En het erge is dat ik andere mensen ermee lastig val terwijl die het al druk genoeg hebben.

Ik schaam me echt rot bah!

Maar de ellende is dat dit soort dingen in mij beleving gewoon heel erg groot zijn.

En dat verander je nu eenmaal niet zomaar.

Maar lastig is het wel helaas!

Maar goed, ik ben weer helemaal opgelucht, en ben weer ijverig bezig geweest in de tuin.

En ik dank al die lieve mensen die mijn hysterie begrijpen en me weer opgepept hebben.

Jullie zijn allemaal goud waard!

En toen was het al zover...

Toen ik net thuis kwam lag er een dikke brief van de woningbouw in de bus.

Of ik maar even de bende rondom het huis wil opruimen.

Pppfftt...vertel me dan eerst maar eens hoe.

Ik kan van niemand hulp verwachten helaas.

Op 3 juli komen ze controleren.

Nou ja, ik moet maar zien hoe ik dit nou weer oplos.

Wat een ellende allemaal weer.

Nu ben ik dus echt in de stress.

Bah! bah! bah!

Soms denk ik wel eens...

Laat het allemaal maar gebeuren.

Laat de woningbouw me er maar uitzetten, laat de dierenbescherming maar komen.

Ik kan de stress soms gewoon niet meer aan.

Nu kwam er weer een achterbuurvrouw aan de deur.

Ze vroeg of ik onkruid tegen hun schuttingdeur had gegooid, want het scheen zoveel te zijn dat ze de deur niet meer open konden krijgen.

Dat had ik niet gedaan, want de buurvrouw naast mij heeft de steeg gedaan met mijn strimmer, dus dat heb ik ook gezegd.

Dus ging ze daar naartoe.

Ze kwam een hele poos later pas weer naar buiten, en dan ben ik meteen in de stress.

Niet dat ik achterdochtig ben ofzo, maar vroeger had ik dit ook dat ik constant bang ben dat mensen slecht over me denken.

En dat komt de laatst tijd ineens af en toe terug.

Vorig jaar gooiden die desbetreffende achterburen allerlei zooi tegen mijn schutting die ik dan weer kon opruimen.

Ik heb toen een klacht bij de woningbouw ingediend, maar volgens mij hebben die nooit met die mensen gesproken.

Wel is er iemand van de gemeente gekomen die de rotzooi heeft meegenomen.

Ik ben nooit iemand tot last, maar door de staat van mijn huis ben ik toch altijd bang dat ik problemen krijg met deze of gene.

Ik zou het liefst maar in een hutje op de hei, of op een onbewoond eiland willen wonen.

Want als ik nu weer die rare stressaanvallen ga krijgen dat trek ik echt niet.

En als ik ergens helemaal alleen woon hoef ik me ook geen zorgen te maken om wat anderen van me denken of zeggen.

Pppfftt....weer een klaagzang erbij.

Volgens mij word het tijd voor een pychiater bah!

Ik geloof...

Dat ik wel klaar ben met mijn leven.

Mijn leven is zo verschrikkelijk saai dat ik er doodmoe van ben.

Ik weet ook echt niet meer wat ik nog moet doen om het leven wat leuker te maken.

Alles kost geld, en ik heb nu eenmaal last van chronisch geldgebrek.

En tis nu niet dat ik over geld wil klagen ofzo, maar de maatschappij hangt nu eenmaal aan elkaar van geld, en als je dat niet hebt houd (bijna) alles op.

Normaal heb ik vaak wel weer een of ander creatief idee als ik m'n leven saai begin te vinden, maar het lijkt alsof al mijn ideëen zijn opgelost ofzo.

De ellende is dat ik door dat saaie leven ook steeds meer ga klagen over van alles en nog wat.

En dat is juist wat ik niet wil!

Want dan stoot ik de mensen weer van me af, en ik vind het al moeilijk genoeg om contacten vast te houden.

Bah! Wat kan het leven toch ingewikkeld en lastig zijn soms...

Sometimes...



Oscar is er klaar voor...

Ook Oscar van Alex en Margreet is er klaar voor...

Hoe mooi is een pioenroos...





Dit heb ik toch echt niet verdiend volgens mij

Ik heb gedoe met mijn schoonzoon, en dat is al vervelend genoeg.

Maar wat hij nu doet gaat alle perken te buiten!

Hij probeerde mijn vader tegen mij op te zetten, en dat vind ik toch echt heel erg te ver gaan.

Als ik met iemand gedoe heb betrek ik daar geen anderen in, en houd gewoon mijn mond.

Maar dat hij dit doet vind ik echt heel erg.

Ik had dat ook niet van hem verwacht.

Maar ik ga er niet op in, want dat is wat hij wil volgens mij.

Ze zoeken het maar lekker uit, ik heb geen familie nodig.

Er is toch altijd wat, en daar doe ik niet aan mee.

Ik wil heus niet zeggen dat ik heilig en voorbeeldig ben, want dat ben ik absoluut niet.

Maar hij heeft altijd gedoe met anderen.

Dan heeft hij weer ruzie met zijn familie, en dan weer met onze kant.

Ik trek me lekker terug en leef wel m'n eigen leven.

Wat ik wel erg vind is dat ik m'n dochter en kleindochter nu niet meer zie.

Maar moet ik dan altijd aan het kortste eind trekken?

Dat dacht ik dus niet!

In dit geval heb ik niets verkeerds gedaan, ik heb alleen proberen te zeggen wat me dwars zat.

En als de ander dan niet voor rede vatbaar is en de hoorn erop gooit is dat zijn probleem.

Ik ben er wel klaar mee, tis wel goed zo.



Tis nog niet af maar...

M'n oerwoud begint weer op een tuin te lijken.

En helemaal zelf gedaan!

 

En meneer konijn is ook tevreden!

Ben weer helemaal trots op mezelf.

Volgende keer weer een stukje...



Zo genoeg gemiept, gezeurd, en geklaagd!

Ik ga de strijd met mezelf maar eens aan!

Ik kan blijven klagen tot ik een ons weeg, maar daardoor veranderd er toch niets.

Ik heb besloten om maar eens flink aan de slag te gaan in mijn huis.

Ik ga opschrijven wat er allemaal moet gebeuren, en ga dan stukje bij beetje aan de slag.

Ik ga geen plan maken van wat er bv op een dag moet gebeuren, want dat voelt weer als druk.

IK ga gewoon een afstreeplijstje maken, en elke klus die ik af heb streep ik door.

Zo word het overzichtelijk, en zit er geen directe druk op.

Ik heb geen zin meer om in de slachtofferrol te zitten.

Ik moet maar accepteren dat ik bijna geen hulp heb, dus ik ga gewoon doen wat ik kan doen, en als het zover is dat ik het niet meer zelf kan kijk ik dan wel of ik van iemand hulp kan krijgen.

Goh, volgens mij ben ik echt een goeie therapeut voor mezelf, hihi.

Ik ga absoluut geen lat leggen voor mezelf, want dan val ik juist weer terug.

Maar ik ga wel wat strenger voor mezelf zijn, want ik moet nu maar weer eens vooruit vind ik.

En ik weet dat ik het kan!



Snnnuuurrrkkk...



Lekker hoor!



Dieren in en om mijn huis

Tsja...

Ach...

Roefus

Ligt lekker...

Maar dit ook!

Valkparkieten van Alex

Zijdehoenderkuikens

Is ie niet schitterend?

Geparelde valkparkiet

Zit wel lekker zo te zien

Wopke de sneeuwhond

Hippie Elmo

Anton en z'n harem





Waarom voel ik me nou weer zo?

Ik word soms echt helemaal kierewiet van mezelf.

Ik vraag me soms echt af of ik wel normaal ben, ppfftt...

Op dit moment voel ik mezelf weer eens zwaar waardeloos.

Er gaat gewoon nog zoveel niet goed in m'n leven, en het lijkt alsof  die dingen gewoon ook nooit beter zullen gaan.

Relatie's (vriendschappen en familie) die maar niet goed schijnen te gaan.

Het lukt me gewoon maar niet om die banden goed te houden.

Altijd geldellende (en dan bedoel ik dingen die kapot gaan en ik dan niet zomaar kan vervangen).

Dingen die ik graag wil doen in m'n leven, maar die om uiteenlopende redenen niet mogelijk zijn.

Soms het gevoel hebben dat ik wereldvreemd ben...

Mensen doen wel aardig tegen me, maar wel op een oppervlakkige manier (alsof ze geen zin hebben om me echt te leren kennen).

En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan...

En ja, ik weet heel goed dat ik een hele hoop dingen in m'n leven heb om dankbaar voor te zijn.

Maar mag ik ook eens balen van de dingen die niet goed gaan?

Ik ben ook maar een mens toch?



Ach....

Ik was van plan een klaagzang te doen, maar ik doe het ook niet.

Ik ben bang dat niemand mij zo langzamerhand meer leuk vind.

Laat het ook allemaal maar, het helpt toch niet...

Zal wel weer overwaaien ofzo.

Time out!

Niemand is volmaakt, en daar ben ik het perfecte voorbeeld van.



Mijn gele roos word rood



Blégh...

Ik zit weer eens in zo'n fase dat ik me nutteloos en niet begrepen voel.

Ik weet eigenlijk niet of "niet begrepen" wel de goeie bewoording is.

Het is meer zo van dat ik mezelf vaak niet goed begrijp denk ik.

Bij vlagen heb ik erg het gevoel dat ik moet laten zien wat ik in mijn mars heb.

Onbewust heb ik vaak het gevoel (onzekerheid?) dat anderen van mij vinden dat ik niet veel kan.

Ppfftt....ik vind het bestwel moeilijk uitleggen hoe ik dat precies bedoel eigenlijk.

Ik heb vaak dat mensen die mij al langer kennen mij afraden om aan bepaalde dingen te beginnen als ik eens een onderwerp aankaart.

Want volgens hun "hou ik dat toch niet vol".

En ik weet wel dat ze het allemaal goed bedoelen, ze willen me beschermen tegen teleurstellingen, maar dat helpt me niet om te leren wat ik wel aan kan pakken en wat niet.

Ik heb echt het gevoel dat ik al vele jaren van m'n leven heb verspild door niets met m'n leven te doen.

En daar baal ik gewoon ontzettend van!

Ik wil iets nuttigs doen met m'n leven, iets leren of wat dan ook.

Maar of dat ooit nog zal gebeuren...

Voor mijn dochter...



Hup Holland Hup!

Als ze nu niet winnen...



Kleren maken de man (vrouw in mijn geval)

Onlangs heb ik 2  grote tassen met supermooie kleding gekregen.

En daar ben ik echt ontzettend blij mee.

Een deel past goed, maar voor het andere deel zou ik toch een klein beetje af moeten vallen.

En afvallen is helaas niet mijn sterkste punt, maar ik wil wel heel graag die kleren aan, dus zal ik toch mijn best moeten doen dan he?

Maar wat ik nu wilde zeggen...

Ik vind mezelf helemaal prima zoals ik ben, maar ik merk wel dat ik me nog beter voel met mooie kleren aan.

Ik voel me veel vrouwelijker, en word er helemaal vrolijk van.

Ik probeer altijd wel iets aan m'n uiterlijk doen zoals een kleurtje in m'n haar en m'n nagels lakken.

Maar als ik echt iets moois qua kleding aanheb voel ik me helemaal in m'n element.

Mijn vriendinnetje L. verwent me ook wel eens als ze zelf kleding gaat kopen dat ik dan ook iets mag uitzoeken.

Dat vind ik echt superlief, en ik ben er ook altijd megablij mee.

En ook met de kleding die ik nu heb gekregen ben ik heel erg blij.

Het is echt mijn smaak, en ik kan weer een hele poos vooruit met al dat moois.

En om in de rest te passen moet ik maar heel veel fietsen naar de boerderij, hihi.

Dus lieve dames die mij zo verwennen......heel erg bedankt voor al dat moois!

Dit soort lieve dingen maken het leven nog mooier!

Dit boek ben ik aan het lezen...

Messenger

The legacy of Mattie J.T. Stepanek

and Heartsongs

(alleen in het engels verkrijgbaar)

Mattie had een zeldzame dodelijke spierziekte eveneens als zijn 2 broertjes en zijn zusje en ook zijn moeder.

Mattie's broertjes en zusje zijn op zeer jonge leeftijd overleden, en Mattie zelf overleed op 13 jarige leeftijd (juni 2004).

Ik zag Mattie voor het eerst in een show bij Oprah Winfrey, en ik was zwaar onder de indruk van hem.

Zo'n jong kind met zo'ontzettend veel wijsheid in zich dat is wel heel bijzonder.

Mattie noemde zichzelf een "peacemaker".

Hij schreef gedichten die hij Heartsongs noemde.

Hij wist dat hij met een reden hier op aarde was ondanks zijn ernstige ziekte.

Hij was een "messenger", hij leerde de wereld door zijn ogen kijken.

Maatie was een prachtig en bijzonder kind die hele mooie dingen heeft nagelaten.

En hoe mooi is het om mee te mogen genieten van zijn wijsheid.

Dit wilde ik even met jullie delen...



Blommetjes in mijn tuin



Vandaag maar eens een schrijfsel over "de boerderij"

Ik huppel nu alweer een tijdje rond op zorgboerderij "De Lakenvelder", en ik heb het er reuze naar mijn zin.

Hoe ik daar beland ben?

In eerste instantie was het de bedoeling dat Eelke er naartoe zou gaan.

Maar dat is helaas niet gelukt.

En in de tijd dat ze hier kwamen om Eelke op te halen kwamen we er achter dat het ook wel iets voor mij zou zijn.

Ik zit bijna altijd maar thuis en ik was er echt aan toe om eens iets anders te gaan ondernemen.

En zo belandde ik dus op de boerderij.

En ik heb er nog geen minuut spijt van gehad!

Wat een heerlijke plek is dat zeg!

Ik geniet er van de dieren en de natuur, en ik kan er volop mijn creativiteit kwijt.

En dan nog de fantastische mensen die er rondlopen.

J en A die zo goed aanvoelen hoe we in elkaar steken en wat we nodig hebben.

De collega's die stuk voor stuk heel erg aardig zijn.

De dochter en de kleinkindertjes die af en toe gezellig langs komen.

Het voelt echt aan alsof je gewoon 1 grote familie bent.

Je kunt er ten alle tijde je verhaal kwijt, en ook is er altijd tijd voor een grapje.

Je word er gestimuleerd in je talenten en kwaliteiten, en wat is er mooier dan dat...

Kortom, een plek waar je rust vind, en waar je jezelf heel goed kunt ontwikkelen.

Ik hoop dat ik er nog jaren kan blijven, want ik heb het er ontzettend naar mijn zin.

Dusssssss, J en A wat jullie doen is echt fantastisch!

Ik ben heel dankbaar dat jullie mijn pad hebben gekruist.

Zo, dit wou ik even gezegd hebben...