Ik snap de laatste tijd maar bitter weinig van mezelf.
Ik hen soms gewoon het gevoel dat ik gek aan het worden ben ofzo.
De ene keer denk ik dat het de hormonen zijn (want ja, ik heb de leeftijd zo'n beetje he?).
En de andere keer denk ik weer dat alle ellende van de afgelopen jaren nu ineens naar boven komt.
Ik weet het niet, en ik snap het niet.
En wat heb ik daar een gruwelijke hekel aan dat ik mezelf niet meer begrijp!
Ik kan m'n draai de laatste tijd gewoon echt niet meer vinden.
Ik was altijd fanatiek aan het hobbyen, maar zelfs dat lukt me gewoon niet meer.
Soms heb ik het gevoel dat ik steeds meer de grip op mijn leven aan het verliezen ben.
Mijn wereldje word ook steeds kleiner en kleiner.
Ik kom ook bijna nergens meer, want ja, alles kost tegenwoordig geld.
En nu ben ik absoluut niet materialistisch aangelegd hoor, maar tegenwoordig is het allemaal wel heel erg krap.
Ik zie nu ook al vreselijk tegen de feestdagen op.
Ik kan voor mijn kleindochter niet eens een paar Sinterklaascadeautjes kopen, en dat vind ik toch wel heel erg.
En dan die kerstdagen nog...
Vroeger genoot ik daar vreselijk van, maar nu vind ik het afschuwelijk.
Nu zorgen de kids er meestal wel voor dat er wat in huis is, en dat het gezellig word, maar dat wil je als moeder juist zo graag zelf doen.
Ik vind het zo erg dat ik altijd maar afhankelijk ben van de goedheid van anderen, hoe lief ook.
Ik vind het afschuwelijk dat ik m'n leven maar niet op poten schijn te krijgen.
Ik ben best wel intelligent, maar wat heb je aan een goed stel hersens als je verder overal hulp bij nodig hebt?
Ik ben er zo verschrikkelijk klaar mee...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten