Ik heb jarenlang in een slachtofferrol gezeten.
Ik was altijd aan het klagen over hoe zwaar ik het wel niet had.
En ik dacht (vond) dat anderen mijn problemen maar moesten oplossen.
Want ja, dat kon ik natuurlijk niet zelf, ik had per slot zo'n vreselijk zwaar leven (dacht ik).
Op een gegeven moment zeiden de mensen tegen me dat ze me wel tips en raad konden geven, maar dat ik het toch zélf moest doen.
Zij konden mij vertellen hoe en wat, maar als ik daar niets mee deed zou ik altijd in het zelfde cirkeltje blijven ronddraaien.
Het heeft lang geduurd, maar uiteindelijk is de knop toch omgegaan.
En toen ik ermee aan de slag ging kreeg ik uiteindelijk door wat voor effect dat had.
Als er 1 klein ding goed gaat voel je je al een overwinnaar.
Je krijgt ineens door dat je het dus wel kúnt!
En als die eerste stap lukt durf je ook de tweede te nemen.
Inmiddels weet ik dat het echt zo werkt, dat een ander je goede raad kunt geven, maar je er wel zelf mee aan de slag moet.
En wat is mijn leven gigantisch veranderd in positieve zin!
Natuurlijk zullen er altijd wel moeilijke dingen blijven, maar dat heeft toch ieder mens.
Ik pak nu de moeilijkheden aan, en als ik even niet weet wat ik ermee aanmoet vraag ik raad bij anderen.
Ik ben dan ook ontzettend trots op mezelf met wat ik heb bereikt.
En ik hoop dat dit schrijfsel ook een voorbeeld kan zijn voor anderen die ook nog in de slachtofferrol zitten.
Want het leven kan zo mooi zijn als je het maar met beide handen vastgrijpt met al z'n mooie en minder mooie dingen!
