Dat onze buurjongen op 13 jarige leeftijd overleed aan een kwaadaardige bacterie.
Hij was Eelke's beste vriendje.
Nog een heel leven had hij voor zich, maar het mocht niet zo zijn.
Ik weet nog dat hij superblij thuiskwam uit het ziekenhuis van een controle bij de cardioloog (hij had een aangeboren hartafwijking).
Hij had toen te horen gekregen dat hij nu eindelijk in de achtbaan mocht.
Dat mocht hij voorheen nooit omdat zijn hart daar niet sterk genoeg voor was.
Dus voor hem was dit fantastisch nieuws.
Regelmatig waren er logeerpartijtjes over en weer, dan sliep hij een nachtje hier, en dan weer Eelke en nachtje bij de buren.
Ze hadden samen altijd dikke lol.
En dan ineens is het zomaar afgelopen...
Zo jong nog, zo hoort het helemaal niet.
Maar ik denk maar zo, alles in het leven heeft een reden.
Ook verdrietige dingen als een overlijden van zo'n jong mens.
En om dan maar af te sluiten met de titel van zijn favoriete nummer...Life is life.....!
Lieve M. uit het oog, maar nooit uit ons hart...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten