Ik verwonder me vaak over hoe dingen in mijn leven lopen.
Het ene moment zie ik er geen gat meer in, en het andere moment heb ik ineens weer ergens een oplossing voor.
Als ik dan denk waarom ik dat niet eerder heb bedacht weet ik eigenlijk het antwoord al wel.
Sommige antwoorden (oplossingen) komen vaak pas op het moment wanneer je er aan toe bent.
Dat vind ik zo bijzonder dat doordat ik maar steeds aan mezelf blijf werken er ook steeds meer oplossingen komen van dingen waarvan ik dacht dat die nooit zouden worden opgelost.
Ik roep altijd maar te klagen over de staat van mijn huis.
En dat is deels ook wel terecht.
Maar nu ineens is er een knopje omgegaan.
Nadenkend over mijn situatie bedacht ik me dat ik lang niet alles kan oplossen, maar wel een deel.
Ik ga nu stukje bij beetje dingen aanpakken zodat de situatie toch wat beter word.
En ik denk dat ik dan ook een beter overzicht krijg van de dingen waar ik nog wel hulp moet hebben.
Ik ga mezelf geen grenzen opleggen, want dan werkt het niet voor mij.
Maar ik ga wel dingen aanpakken, en erover nadenken wat ik kan en wil.
Ik heb mezelf als doel gesteld dat ik in elk geval graag een slaapkamer als hobbykamer wil gaan inrichten.
En het zal allemaal niet snel gaan, maar het idee dat ik het ga aanpakken voelt goed.
En als er dingen lukken kan ik weer lekker trots zijn op mezelf toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten