Dubbelleven

Ik zat zo eens te denken, en eigenlijk lijd ik gewoon een soort van dubbelleven.

Nee, dan moet je niet meteen aan iets dramatisch denken hoor!

Ik zal uitleggen hoe ik dat bedoel...

Mijn ene "leven" is een leven vol gelukkige momenten en veel bijzondere dingen die ik meemaak.

Mijn andere "leven" is de zorg, en mijn verdriet om de staat van mijn huis.

Want hoe gelukkig ik ook ben, soms overheerst toch dat "nare" weer even helemaal.

En dan ook nog eens het feit dat ik mijn dieren niet weg wil doen, zodat ik mijn huis beter kan bijhouden.

Ik denk dat er een hoop mensen zijn  die dat niet begrijpen van mij.

Ik heb nu een paar keer het programma: "Een huis vol dieren" gezien, en herken mezelf daar bestwel in.

Ik heb dan wel niet zoveel dieren als die mensen, maar voor de rest begrijp ik perfect hoe zij zich voelen.

Mijn dieren zijn mijn "kindjes",en ik kan het gewoon niet opbrengen om afstand van ze te doen.

En aan de andere kant zijn zij ook deel van mijn "geluk", want wat geven ze veel liefde, en wat kan ik ontzettend van ze genieten als ze lekker bij me zitten.

Ik ben nu al wel zover dat als er een huisdier dood gaat ik er geen nieuwe voor in de plaats neem.

Maar tot het zover is zal ik toch nog even moeten aanmodderen met mijn huis.

En dat betekend dat ik nog vaak zal moeten uitleggen waarom de situatie is zoals hij is.

Niet leuk, maar voor mijn dieren heb ik dat wel over.

Gelukkig overheersen de fijne dingen in m'n leven nog steeds zodat ik over het algemeen erg positief in het leven sta.

En daar houd ik me aan vast.

Ik weet zeker dat het probleem van mijn huis uiteindelijk ook wel zal worden opgelost.

Vertrouwen is een heel belangrijk woord in mijn leven!