Ik ben inmiddels alweer 17 jaar gescheiden.
In de tussentijd heb ik nog wel een paar keer een vriendje gehad, maar nu toch alweer heel lang alleen.
Ik heb lange tijd bij vlagen gehad dat ik ineens toch wel weer de behoefte had aan een relatie.
Maar de laatste tijd merk ik dat ik die behoefte ineens niet meer zo heb.
Ik ben nu ook alweer zo lang alleen dat ik waarschijnlijk niet eens meer zal kunnen wennen aan het samenwonen.
En dan komt er nog bij dat ik de laatste tijd zoveel leuke dingen doe dat ik het eigenlijk bestwel prettig vind dat ik geen rekening met een ander hoef te houden.
Natuurlijk woont m'n jongste zoon dan nog wel thuis, maar die is volwassen en doet ook z'n eigen ding.
In de laatste jaren heb ik ook heel erg aan mezelf gewerkt, en ik merk dat ik steeds meer rust krijg in m'n leven.
En ik denk ook dat het daardoor komt dat ik het eigenlijk wel goed vind zoals het nu is.
Nu wil ik hiermee niet zeggen dat ik nooit weer een man zou willen.
Zou er een man op mijn pad komen dan zal dat zo moeten zijn denk ik maar.
Maar voor nu vind ik mijn leven zonder man helemaal goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten