woensdag 26 september 2012

Soms gaat er ineens weer ergens een knopje om

Ik verwonder me vaak over hoe dingen in mijn leven lopen.
Het ene moment zie ik er geen gat meer in, en het andere moment heb ik ineens weer ergens een oplossing voor.
Als ik dan denk waarom ik dat niet eerder heb bedacht weet ik eigenlijk het antwoord al wel.
Sommige antwoorden (oplossingen) komen vaak pas op het moment wanneer je er aan toe bent.
Dat vind ik zo bijzonder dat doordat ik maar steeds aan mezelf blijf werken er ook steeds meer oplossingen komen van dingen waarvan ik dacht dat die nooit zouden worden opgelost.
Ik roep altijd maar te klagen over de staat van mijn huis.
En dat is deels ook wel terecht.
Maar nu ineens is er een knopje omgegaan.
Nadenkend over mijn situatie bedacht ik me dat ik lang niet alles kan oplossen, maar wel een deel.
Ik ga nu stukje bij beetje dingen aanpakken zodat de situatie toch wat beter word.
En ik denk dat ik dan ook een beter overzicht krijg van de dingen waar ik nog wel hulp moet hebben.
Ik ga mezelf geen grenzen opleggen, want dan werkt het niet voor mij.
Maar ik ga wel dingen aanpakken, en erover nadenken wat ik kan en wil.
Ik heb mezelf als doel gesteld dat ik in elk geval graag een slaapkamer als hobbykamer wil gaan inrichten.
En het zal allemaal niet snel gaan, maar het idee dat ik het ga aanpakken voelt goed.
En als er dingen lukken kan ik weer lekker trots zijn op mezelf toch?

maandag 24 september 2012

Baardagaam


Is het geen schitterend dier?

Mooi!


Nog 1 keer dan

Nog 1 keer een schrijfseltje over HEBECA.
Gisteren was de laatste voorstelling.
Jammer dat het alweer voorbij is, maar ooit moet er een einde aan komen zoals aan alles toch?
En ik zal er vast nog heel lang van nagenieten.
Want wat heb ik ontzettend genoten van alles wat ik de laatste weken heb meegemaakt.
Het maken van het rekwisiet voor Broccoli, het meehelpen met allerlei dingetjes, en natuurlijk de schitterende voorstelling die ik maar liefst 3 keer heb gezien.
Er komt wat bij kijken, bij zo'n openluchtspel zeg!
Maar wat was het geweldig dat alles zo goed is verlopen. 
En ook de weergoden hebben supergoed hun best gedaan!
Zo mooi om te zien hoe enthousiast Dirk was, en dat de acteurs daardoor ook werden aangestoken.
En wat zijn ze leuk, die Friese acteurs!
Dat de acteurs Fries waren, was goed te merken.
Als ze hun kostuum aanhadden, en waren gesminkt kwamen ze gewoon door de weilanden aangelopen naar het toneel.
Daaraan zie je maar weer dat een Fries niet zo snel bang is voor vieze/natte voeten, hihi.
Tsja...ik geloof dat ik nog uren door kan gaan, maar ik geloof dat jullie nu wel eens weten hoe ik ervan genoten heb.
Ik zeg dus nog eenmaal: dank aan iedereen die mij heeft laten meegenieten van al dit moois!







zondag 23 september 2012

Ik geloof dat ik het wel goed vind zo

Ik ben inmiddels alweer 17 jaar gescheiden.
In de tussentijd heb ik nog wel een paar keer een vriendje gehad, maar nu toch alweer heel lang alleen.
Ik heb lange tijd bij vlagen gehad dat ik ineens toch wel weer de behoefte had aan een relatie.
Maar de laatste tijd merk ik dat ik die behoefte ineens niet meer zo heb.
Ik ben nu ook alweer zo lang alleen dat ik waarschijnlijk niet eens meer zal kunnen wennen aan het samenwonen.
En dan komt er nog bij dat ik de laatste tijd zoveel leuke dingen doe dat ik het eigenlijk bestwel prettig vind dat ik geen rekening met een ander hoef te houden.
Natuurlijk woont m'n jongste zoon dan nog wel thuis, maar die is volwassen en doet ook z'n eigen ding.
In de laatste jaren heb ik ook heel erg aan mezelf gewerkt, en ik merk dat ik steeds meer rust krijg in m'n leven.
En ik denk ook dat het daardoor komt dat ik het eigenlijk wel goed vind zoals het nu is.
Nu wil ik hiermee niet zeggen dat ik nooit weer een man zou willen.
Zou er een man op mijn pad komen dan zal dat zo moeten zijn denk ik maar.
Maar voor nu vind ik mijn leven zonder man helemaal goed.

In gevecht met de werkelijkheid

Ik ben altijd in gevecht met de werkelijkheid
Ik probeer me vast te houden aan een strohalm van geluk
Maar langzaamaan
Zie ik
Dat de strohalm bijna gaat knakken
En dan.....??
 


donderdag 20 september 2012

Dubbelleven

Ik zat zo eens te denken, en eigenlijk lijd ik gewoon een soort van dubbelleven.
Nee, dan moet je niet meteen aan iets dramatisch denken hoor!
Ik zal uitleggen hoe ik dat bedoel...
Mijn ene "leven" is een leven vol gelukkige momenten en veel bijzondere dingen die ik meemaak.
Mijn andere "leven" is de zorg, en mijn verdriet om de staat van mijn huis.
Want hoe gelukkig ik ook ben, soms overheerst toch dat "nare" weer even helemaal.
En dan ook nog eens het feit dat ik mijn dieren niet weg wil doen, zodat ik mijn huis beter kan bijhouden.
Ik denk dat er een hoop mensen zijn  die dat niet begrijpen van mij.
Ik heb nu een paar keer het programma: "Een huis vol dieren" gezien, en herken mezelf daar bestwel in.
Ik heb dan wel niet zoveel dieren als die mensen, maar voor de rest begrijp ik perfect hoe zij zich voelen.
Mijn dieren zijn mijn "kindjes",en ik kan het gewoon niet opbrengen om afstand van ze te doen.
En aan de andere kant zijn zij ook deel van mijn "geluk", want wat geven ze veel liefde, en wat kan ik ontzettend van ze genieten als ze lekker bij me zitten.
Ik ben nu al wel zover dat als er een huisdier dood gaat ik er geen nieuwe voor in de plaats neem.
Maar tot het zover is zal ik toch nog even moeten aanmodderen met mijn huis.
En dat betekend dat ik nog vaak zal moeten uitleggen waarom de situatie is zoals hij is.
Niet leuk, maar voor mijn dieren heb ik dat wel over.
Gelukkig overheersen de fijne dingen in m'n leven nog steeds zodat ik over het algemeen erg positief in het leven sta.
En daar houd ik me aan vast.
Ik weet zeker dat het probleem van mijn huis uiteindelijk ook wel zal worden opgelost.
Vertrouwen is een heel belangrijk woord in mijn leven!

maandag 10 september 2012

Ik denk dat ik nu op een punt ben...

Gewoon maar afwacht tot m'n huis een keer instort ofzo.
Ik zie werkelijk geen oplossing meer om dit huis nog eens weer in behoorlijke staat terug te krijgen.
Ik zal nog maar eens uitleggen wat er precies aan de hand is.
Ik ben jaren chronisch depressief geweest door een tekort aan Serotonine in de hersenen, en ik heb ADHD.
Toendertijd had ik geen medicatie.
De kinderen waren nog jong, en ik stond alleen voor de opvoeding.
Door bovenstaande problemen had ik de kids dus totaal niet in de hand, en kon ik het niet opbrengen om het huishouden an te pakken.
Dan kwam er ook nog eens bij dat ik Fybromyalgie, en Artrose heb.
Dat houdt in dat ik vaak erg moe ben, en regelmatig pijn heb.
Ik wil met dit schrijfsel niet zeggen dat ik zielig ben, want dat ben ik absoluut niet!
Op een gegeven moment heb ik gelukkig goeie medicatie gekregen, en heb ik een hoop van mijn problemen aangepakt (met succes!).
Alleen de staat van mijn huis is zodanig slecht dat er gewoon megaveel aan moet worden gedaan.
En daar heb ik helaas de financiële middelen, en de energie niet voor.
Denk niet dat ik voor dit probleem nooit om hulp heb gevraagd hoor, maar dat is dus nooit echt gelukt.
Er zijn genoeg mensen die wel eens hulp hebben aangeboden, maar aangezien het probleem te groot is, en m'n financiëen te weinig lukt dit dus gewoon niet.
Ik nodig eigenlijk al jaren amper mensen uit in m'n huis, en aan een relatie ga ik sowieso al niet beginnen.
Ik probeer wel regelmatig om met alles wat ik in me heb hier en daar iets te verbeteren, maar het heeft zo weinig zin omdat ik de enige ben die het ziet.
Een ander ziet alleen alle dingen die nog gedaan moeten worden, en daarbij valt wat ik gedaan heb dan in het niet.
Dat wil niet zeggen dat ik het niet keer op keer probeer hoor, want lui ben ik niet, en ik heb ook geen hekel aan schoonmaken, maar het blijft gewoon water naar de zee dragen.
Waarom ik hier nu weer over begin?
Nee, niet om te hopen dat iemand me komt helpen, want dat heeft toch geen zin.
Gewoon puur omdat het alweer dagen door m'n hoofd spookt, en ik het toch ergens kwijt moet.
En ja, ik ben een open boek, maar waarom moet ik me schamen voor iets wat ik niet expres heb gedaan.
Ik vind het absoluut niet leuk om zo te moeten leven, en ben er ook al heel lang gewoon lichamelijk ziek van.
Ooit op een dag zal er vast wel ineens een oplossing op m'n pad komen zoals met alle problemen.
En intussen probeer ik de moed er maar weer in te houden, en te genieten van alles wat wel goed gaat.
Gelukkig is de laatste jaren mijn positiviteit mijn grootste kracht!
Maar het is wel fijn om m'n verhaal af en toe even van me af te kunnen schrijven hier!



zondag 9 september 2012

Wát een prachtpremiére!

Hihi, met zo'n titel lijkt het alsof ik alle premiéres afloop, maar dat is natuurlijk niet zo.
En het is ook niet zo omdat ik hier als vrijwilliger bij betrokken ben, dat ik daarom zo enthousiast ben hoor.
Zo komt het misschien soms wel over, maar als ik ergens van geniet ben ik gewoon megaenthousiast, that's me!
Zie het als een spons die water opzuigt, zo kan ik dus genieten van de mooie dingen in het leven.
Maar goed, het gaat nu niet over mij, ik zou schrijven over de premiére van HEBECA (www.hebeca.nl).
Afgelopen vrijdag ben ik daar met mijn jongste zusje, die helemaal uit Deventer moet komen, hier naartoe geweest.
En daar heeft ze absoluut geen spijt van gehad, want ze vond het een schitterend stuk!
Ook de vlaswandeling vond ze heel erg mooi en bijzonder.
Ik zelf heb daar ook heel erg van genoten, want ik ben in hart en nieren een natuurmens.
Zo prachtig de locatie wat het stuk zich afspeelde.
Middenin de weilanden, met koeien en ondergaande zon op de achtergrond.
Een heel mooi stuk met een duidelijke boodschap.
En ik ben het er helemaal mee eens, want wat heb je aan geld en goederen als je daardoor in een wereld van afgunst, haat en nijd terecht komt?
De natuur, verdraagzaamheid, en gezondheid, dat is waar het om gaat in het leven toch?
En dat werd in dit verhaal schitterend verwoord.
Wat de acteurs betreft, het leek alsof ze voor dit stuk waren gemaakt, zo mooi pasten ze in hun rol.
Ik ben inmiddels absolute fan van Tet Rozendal die haar rol zo natuurlijk speelde alsof ze nog nooit anders had gedaan.
De rol van Karina was naar mijn mening ook een rol die perfect bij haar paste.
Maar zoals ik al zei, dat vond ik eigenlijk bij alle acteurs in deze voorstellingen.
Ook de "gewone" Hebecanen vond ik prachtige personages.
Zoals ik het heb bekeken denk ik dat Dirk Bruinsma absoluut in de wieg is gelegd voor dit vak als regisseur (zeg ik dat zo goed?).
Ook mijn jongste zusje was het daar helemaal mee eens.
Ik vond het echt een geweldige belevenis om dit mee te mogen maken, en zelfs een kijkje te mogen nemen achter de schermen.
Want dat is natuurlijk een kans die je niet zomaar krijgt.
Dirk Bruinsma, en ook zijn mem en zusje zijn mensen die van nature iets in zich hebben waardoor je je heel makkelijk snel op je gemak voelt, en echt het gevoel krijgt alsof je erbij hoort.
Ik heb gezien hoe vreselijk druk Dirk het heeft, maar ondanks dat heeft hij voor iedereen oog en oor, en neemt voor iedereen de tijd om even te luisteren of raad te geven.
En dat is echt een talent wat je moet hebben hoor!
Ik geloof dat ik nog een meterslang verhaal vol lofzangen voor iedereen kan schrijven, maar ik denk dat iedereen inmiddels wel weet hoe enthousiast ik ben, hihi.
Ik heb heel veel respect voor iedereen die op wat voor manier ook hieraan mee heeft geholpen om dit prachtige stuk tot zo'n daverend succes te maken!
Het bewijst maar weer dat je met goed communiceren, en een goede samenwerking hele prachtige dingen kunt neerzetten.
Enne...ik weet nu ook dat acteurs ook maar hele gewone mensen zijn, die niet vreemd opkijken als er zomaar ineens zo'n raar mens naar hun staat te koekeloeren in het vertrek waar ze samenkomen (om zich voor te bereiden, en na te praten).
Ik vond het echt heel erg leuk om ook een kijkje achter de schermen te mogen nemen.
Kort samengevat: Ik vond het een wondermooie ervaring waar ik nog heel lang van zal nagenieten!




vrijdag 7 september 2012

Alles valt op z'n plek

En dan ineens krijg je weer zo'n inzicht waardoor je ziet dat het leven eigenlijk net een grote legpuzzel is.
Ik zal uitleggen wat ik bedoel...
Mijn vriendinnetje L. en ik zijn vriendinnen geworden toen haar zus en mijn ex samen iets kregen.
Klinkt gek misschien, maar dat heeft dus zo moeten zijn.
Waarom ik dat denk zal ik je vertellen.
Ik ben soms bestwel impulsief.
Daarentegen is L. juist vaak heel voorzichtig, en weegt de dingen vaak eerst heel goed af voor ze een beslissing neemt.
En dat vult elkaar in ons geval perfect aan.
Ik leer door haar om ook na te denken voor ik me ergens instort, en zij leert door mij dat je in sommige gevallen ook wel eens een gokje kunt wagen in het leven, zonder dat het verkeerd uitpakt.
Ik word op bepaalde gebieden wat serieuzer (verstandiger?), en ik merk dat zij gewoon heel voorzichtig steeds meer gaat genieten van allerlei dingen in het leven.
En die veranderingen zijn niet alleen voor ons positief, maar ik merk ook dat de mensen om ons heen daar ook weer in mee veranderen.
Dus, als je het goed bekijkt is het leven gewoon 1 grote legpuzzel waarvan er steeds weer een stukje op z'n plek valt.
Mooi toch?

donderdag 6 september 2012

Zijn we nog in voor wat foto's?


Tuin gedaan met de strimmer, want de grasmaaier is schijnbaar overleden


Alleen de heg nog


Feest...




Een capibara op een plank



Dwergflamingo's


Rode brulaap die niet brulde


Wallabi


Zwemles van een pinguïn


Kraanvogels


Wat voor soort aapje is dit?


Mijn mooie famkes












dinsdag 4 september 2012

Naar de tryout geweest

Vanavond ben ik naar de tryout van openluchtspel HEBECA geweest.
En ik vond het werkelijk ontzettend mooi om te zien.
Allereerst de mooie natuur met de schitterende zonsondegang.
En dan de 2 prachtige Friese paarden voor de koets.
Wat de acteurs betreft waren die naar mijn idee stuk voor stuk perfect voor hun rol.
De rollen pasten hen als een jas die speciaal voor ze gemaakt was.
Peter Tuinman die de rol van Viktor Vodka speelde, schitterend om te zien!
En dan Karina, gespeeld door Tet Rozendal, wat een geweldig karakter was dat zeg.
Hilly Harms, en Miranda Werkman vond ik echt prachtige engelen.
Maar eigenlijk kan ik heel kort zijn, want alle acteurs speelden gewoon ontzettend goed.
Ik heb ontzettend genoten, en vrijdag mag ik nog een keer!
En wat ik ook superleuk vind is het vrijwilliger zijn, en ook eens te zien wat er allemaal bij komt kijken.
Wat mij betreft is HEBECA nu al een succes!

Nog een kleine toevoeging aan dit blog:
Na alle lof en complimenten vergeet ik notabene het beste paard van stal!
Ik wil regisseur Dirk Bruinsma natuurlijk ook noemen in dit schrijfsel.
Want zonder hem was dit mooie gebeuren natuurlijk niet tot stand gekomen.
Ik ben natuurlijk maar een leek, maar zoals ik het bekijk denk ik dat hij het bestwel ver zal schoppen als regisseur.
De interactie tussen hem en de acteurs is zodanig dat hij heel veel zal leren van de doorgewinterde acteurs denk ik.
Maar ook hoe hij met alle mensen die hieraan meewerken omgaat vind ik een complimentje waard.
Wanneer hij maar even tijd heeft maakt hij een praatje met de mensen, vraagt hoe het gaat, en of ze het naar de zin hebben.
Ik kan me voorstellen dat een regisseur daar eigenlijk helemaal geen tijd voor heeft.
Maar Dirk doet dit alles wel, en dat vind ik zeer bijzonder.
Ik vind het dan ook een eer om als vrijwilliger te mogen werken bij dit prachtige gebeuren!