Ach ja, laten we op dit late uur nog maar eens een blogje schrijven...
En dan onderwerp waar ik bijna nooit over schrijf.
De reden waarom ik hier weinig over schrijf is dat ik niet graag gezien wil worden als "wanhopig".
Want dat ben ik toch echt niet volgens mij.
Maar zo af en toe speelt het toch wel eens door m'n hoofd, de gedachte dat ik niet alleen oud wil worden.
Het is niet zo dat als dat wel zou gebeuren ik het er heel moeilijk mee zou hebben, maar is die gedachte niet gewoon menseigen?
Trouwen zie ik niet zitten, en samenwonen zou ik ook nog eens zwaar over na moeten denken, maar een latrelatie dat lijkt me toch wel wat eigenlijk.
Gewoon ieder je eigen huis, maar toch samen leuke dingen ondernemen, of gewoon gezellig op de bank met een filmpje of zoiets.
Het prettige van een latrelatie is dat je ook de ruimte hebt voor jezelf als je daar even behoefte aan hebt.
En als je al zolang alleen bent als ik heb je dat ook wel af en toe nodig denk ik.
Ik kan me uitstekend alleen vermaken, maar toch mis ik het "samen" soms ook wel.
Misschien komt dat ook wel omdat de kids nu volwassen zijn, en mij niet meer zoveel nodig hebben.
Als je opgroeiende kinderen in huis hebt, heb je veel minder tijd om daar bij stil te staan denk ik.
Maar goed, ik heb zat leuke dingen te doen, en ik denk dat iets pas op je pad komt als het zo moet zijn.
Je kunt het nu eenmaal niet afdwingen.
En het leven zit vol verrassingen, dus wie weet wat me nog te wachten staat in de toekomst.
De tijd zal het leren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten