Vanavond heb ik de film Shindler's List weer gezien, en ik moet zeggen dat ik er weer zwaar van onder de indruk was.
Ik vind het heel goed dat ze dit soort films keer op keer weer uitzenden, want we mogen echt nooit vergeten wat er in de tweede wereldoorlog is gebeurd.
Het is voor ons, de na-oorlogse generatie totaal niet te bevatten hoe vreselijk dit moet zijn geweest.
Het klinkt misschien heel gek, maar als ik een film als deze zie voel ik echt een soort van diepe rouw.
Ik denk dat dat ook het gevoel is wat voor ons die het niet hebben meegemaakt het dichtst bij kan komen.
Want de angst, pijn, en het verdriet wat deze mensen moeten hebben gevoeld zullen wij ons echt niet kunnen voorstellen.
Het stukje dat Oskar Shindler op het eind instortte omdat hij vond dat hij nog meer mensen had kunnen redden greep mij echt aan.
Wat moet die man zich vreselijk ellendig hebben gevoeld toen die gedachte in hem opkwam.
Maar dat hij 1100 mensen heeft kunnen redden is op zich al een niet te beschrijven heldendaad.
Toch begrijp ik hem wel, omdat hij op dat moment inzag dat hij macht had door alle geld en goederen die hij had.
Maar net wat er aan het eind werd gezegd, hij heeft er wel voor gezorgd dat er weer een nieuwe generatie kon ontstaan.
Hopelijk blijven ze dit soort verhalen uitzenden op tv, want dit mag echt nooit vergeten worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten