Ik heb m'n hele leven al weinig mensen om me heen gehad.
Maar de mensen die ik om me heen heb zijn wel hele waardevolle mensen in mijn leven.
Allereerst mijn lieve ouders natuurlijk, de belangrijkste mensen in mijn leven.
En mijn kinderen, en kleindochter natuurlijk.
En dan heb ik nog 1 vriendin die hier dicht in de buurt woont die ik echt niet meer uit mijn leven weg zou kunnen denken.
En dan zijn er natuurlijk nog wel een paar mensen die heel belangrijk voor me zijn.
Maar groot is dat kringetje niet.
Dat vind ik zelf ook totaal geen probleem gelukkig.
Daar ga ik het in dit schrijfsel dus ook over hebben, over de invloeden die je meekrijgt in je leven.
Want, van ieder persoon waar je mee omgaat in je leven, en iedere situatie waarin je ooit verkeerd krijg je ook weer iets mee wat je maakt tot wie je uiteindelijk bent.
En in de afgelopen jaren ben ik erachter gekomen dat doordat ik maar weinig invloed van anderen in mijn leven heb, ik me echt heb kunnen ontwikkelen tot wie ik zelf wil zijn.
Een aantal jaren geleden had ik niet durven dromen dat ik nog eens zo'n positief en (volgens mezelf) goed ontwikkeld persoon zou worden.
Ik zag het leven altijd als een gevecht, terwijl ik nu de dagen juist veel te kort vind.
Ik probeer echt alles uit het leven te halen wat ik maar kan.
En het mooie is dat mijn ontwikkeling ook weer doorwerkt op anderen.
Vroeger vonden de mensen mij nooit leuk, en vonden ze me maar een zeurpiet (wat ik ook echt wel was).
Nu merk ik dat ik ook steeds meer mooie, bijzondere mensen aantrek in mijn leven.
En dat ervaar ik echt als een stukje rijkdom!
Ik leer weer mooie lessen van deze mensen, en zij waarschijnlijk ook weer van mij.
En de belangrijkste les die ik geleerd heb, is dat rijkdom van geest veel meer waard is dan rijkdom van goederen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten