Tsja, daar zit ik dan...
Het moest gewoon eens een keer gebeuren.
Waar ik het over heb?
Nou, ik heb het over het feit dat ik al jaren een hoop zooi voor m'n kiezen heb, maar nog steeds niet ben ingestort.
Maar nu ben ik op een punt dat het toch even helemaal niet meer gaat.
Ik voel me lichamelijk beroerd, en jank om het minste of geringste.
Nee, depressief ben ik niet.
Het is meer een gevoel van heel lang je reserves gebruiken tot ook dat helemaal op is.
Bij werkende mensen heet dat een burn out dus.
Vaak word de raad dan gegeven dat je eruit moet gaan en afleiding moet zoeken.
Maar dat is nu juist waar ik totaal geen behoefte aan heb.
Ik weet van mezelf dat ik het beste weer oplaad door gewoon even afstand van alles en iedereen te nemen, en gewoon even niks te moeten.
Vroeger zou ik dat niet gedaan hebben omdat ik dan bang was om anderen te kwetsen.
Maar nu weet ik gewoon dat ik dat echt heel hard nodig heb, en wat een ander daarvan denkt of vind kan ik gewoon even niets aan doen.
In de decembermaand sta ik sowieso al in de paniekmodus, want ik kan gewoon heel slecht tegen die toestanden van die verplichte feestdagen enzo.
Het liefst zou ik de maand december maar overslaan.
En nu heb ik dat gevoel gewoon dubbel zo erg.
Ik kan het gewoon even niet opbrengen om aan van alles en nog wat mee te doen.
Ik wil gewoon even helemaal niks, en de tijd om alles van de afgelopen periode in m'n hoofd op een rijtje te krijgen.
Er is gewoon heel veel gebeurd de laatste tijd.
Er zijn een aantal hele moeilijke stappen gezet, en een hele hoop dingen in een sneltreinvaart geregeld.
Uiteraard zijn het allemaal dingen die meehelpen aan een positieve vooruitgang in mijn leven.
Maar het is gewoon zoveel in een heel korte tijd geweest, dat ik het in mijn hoofd gewoon even niet meer kan bijbenen.
Wat ik met dit schrijfsel wil zeggen is dat ik hoop dat jullie mij een beetje begrijpen, en mij de ruimte willen geven om even weer op te laden.
Ik heb ook bij de huisarts weer Oxazepam besteld (dat gebruik ik al jaren heel af en toe), om even wat beter te kunnen ontspannen.
Ik heb dat vaak maar heel kort nodig, maar het helpt me dan even om er doorheen te komen.
Ik hoop dat het nu een beetje duidelijk is wat er gaande is, en dat ik even de tijd voor mezelf kan nemen om weer op te laden.
Ik ga jullie natuurlijk op de hoogte houden hier hoe het met me gaat.
Bedankt voor jullie begrip, en alvast hele fijne dagen toegewenst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten