Trots of gelukkig?

Na lange tijd dan maar weer eens een schrijfsel van mij.

Dit keer een hersenspinsel over het feit of je liever je trots behoudt of kiest voor je geluk.

Je kunt het op verschillende manieren bekijken.

Ik neem mezelf maar even als voorbeeld.

Ik heb op allerlei vlakken hulp van instantie's.

En ik weet als geen ander hoe moeilijk het is om die hulp te vragen.

Want vaak wordt er gedacht dat als je hulp vraagt anderen zullen denken dat je zwak bent.

Maar dat is dus absoluut niet waar!

Want, wat ben ik dankzij al die hulp een sterk mens geworden...

Als ik niet om hulp had gevraagd weet ik niet of ik dit schrijfsel nog had kunnen schrijven.

Ja ik weet dat dit dramatisch klinkt, maar het is wel de waarheid.

Ik zie om me heen mensen die me lief zijn en die om bovenstaande redenen geen hulp willen/durven vragen.

En dat vind ik zo ontzettend jammer.

Want juist deze mooie mensen gun ik alle geluk van de wereld.

Ik hoop door dit schrijfsel een beetje duidelijk te kunnen maken dat je altijd voor je geluk moet gaan.

Zet je trots opzij en kies voor je geluk en je zult zien dat je dan juist nog veel trotser op jezelf zult zijn!

Wat van mijn tekeningen

Uitstraling en vriendschappen

Ik verwonder me de laatste tijd over hoeveel leuke nieuwe vrienden ik erbij heb gekregen.

Maar ik weet wel waardoor het komt.

Toen ik nog in mijn "downperiode" (zo zal ik het maar noemen)  zat, had ik eigenlijk amper vrienden.

Logisch natuurlijk, want toen deed ik ook niet anders dan klagen en zat zwaar in de slachtofferrol.

En ja, dan is het natuurlijk ook niet aantrekkelijk voor anderen om met zo iemand om te gaan.

Want dat vreet echt heel veel energie weet ik nu.

Maar sinds de knop is omgegaan en ik supergoed op weg ben zijn er hele mooie bijzondere vriendschappen ontstaan.

En zelfs een relatie is op mijn pad gekomen!

Zo zie je maar wat uitstraling met mensen doet.

Het gekke is dat de vriendschappen die er nu op mijn pad komen ook veel rijkere vriendschappen zijn dan die van vroeger.

Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ik geestelijk een stuk rijker ben geworden.

Ik ben wat dat betreft heel dankbaar voor de lessen die ik in mijn leven heb geleerd.

Sommige waren keihard, maar achteraf o zo waardevol.

Ik voel me vreselijk rijk met al die mooie mensen om me heen.

Dus daarom voor al mijn vrienden: Dank je wel voor je bijzondere vriendschap!

Soms word ik helemaal gestoord van mezelf

Bij vlagen snap ik helemaal niets meer van mezelf.

En vele met mij vrees ik.

En ik ben er echt niet blij mee dat ik zo ben.

Mijn hoofd zit dan weer bomvol en ik krijg het dan even niet meer op een rijtje.

Ik zou zo graag eens willen weten hoe ik rust in m'n kop krijg.

Ik heb best een heel leuk leven, maar die idiote chaos in m'n hoofd verpest zoveel.

Ik heb al vaker gezegd dat ik zoveel wil doen, maar dat er ook zoveel mislukt omdat ik dan weer teveel hooi op mijn vork neem.

Ik ben er nu dan ook heel bewust mee bezig om de dingen een voor een aan te pakken.

En ik hoop echt dat ik dat vast kan houden.

Ook zou ik willen dat ik wat minder heftig overal op reageer.

Het is niet alleen voor anderen lastig dat ik zo ben, maar ook absoluut voor mezelf.

Ik wil gewoon eens rustig en ontspannen zijn en niet zo'n vreselijk dramaqueen.

Ik word zo vreselijk moe van mezelf...

Misschien ben ik toch rijp voor de psychiater?

Vertel het me maar, want ik weet het ff niet zo goed meer geloof ik.