Vannacht had ik al de ingeving voor dit schrijfsel en nu moet ik dat ook echt maar even doen.
Schijnbaar moet ik weer eens iets uitleggen wat ik voor mijn gevoel al heel vaak heb uitgelegd.
Maar ik doe het met alle liefde hoor!
Ik begin maar met de noemer "armoede".
Ik kan wel zeggen dat ik inmiddels wel kan zeggen wat armoede is.
Nee, ik ga er geen klaagzang over beginnen, maar de mensen die mij persoonlijk kennen kunnen dat wel beamen denk ik.
Maar waar ik het over wil hebben is dit...
Ik heb echt geen rooie cent te besteden.
Ik kan nooit iemand een verjaardagscadeautje geven, en ook heb ik waarschijnlijk niets voor Sinterklaas voor mijn kleindochter.
Ik heb 1 warme trui, en een vest voor de winter, en dat is het.
En dit zijn nog maar een paar dingetjes die ik noem omdat ik niet wil klagen.
Want, hoe gek het ook klinkt, ik ben een ontzettend rijk mens!
Ja, ik weet dat ik daar al meerdere malen een stukje over heb geschreven, maar doordat je bepaalde dingen meemaakt in je leven wordt je dat steeds weer even duidelijk gemaakt.
Ik ben gelukkig niet materialistisch aangelegd.
Zolang ik een dak boven m'n hoofd heb en elke dag iets te eten heb ben ik tevreden.
En ja, ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet een klein beetje meer geld te besteden zou willen hebben.
Maar ik heb alles wat ik nodig heb, en eigenlijk nog wel veel meer, dus waarom zou ik klagen?
Als je niet veel geld hebt wordt je vindingrijk, en het woord zegt het al: vindingRIJK!
Ik ben op Facebook een groep begonnen genaamd: GRATIS gezocht en aangeboden.
Hierop kunnen mensen oproepjes doen als ze iets nodig hebben of aanbieden.
En wat heb ik daar al veel plezier van gehad, en anderen blij mee kunnen maken.
Inmiddels zitten we al op over de 1700 leden.
Ook tips van anderen helpen me om met mijn "armoede" om te gaan.
Bij onze voedselbank krijgen we veel verse groente.
En zo kreeg ik de tip van een vriendin: "Kijk eerst je kasten ed na wat erin staat, bedenk dan wat je wilt eten en kijk dan wat je daar nog bij nodig hebt".
Als je dat doet en niet steeds zomaar naar de winkel gaat bespaar je echt geld.
En dan heb ik nog het geluk op een hele fijne zorgboerderij te zijn waar de mensen je op allerlei manieren helpen.
Van mijn familie (enkele familieleden uitgezonderd) kan ik niet veel verwachten, maar wat heb ik veel lieve mensen om me heen die ondanks alles er altijd voor me zijn als er echt is is, en dat is ook rijkdom!
Dus, lieve mensen, als ik weer eens een dipje heb en weer eens klaag hoe "zwaar mijn leven wel niet is", bedenk dan maar dat zo'n dipje bij mij snel weer over is en dat ik de moed echt niet zomaar zal opgeven.
En bij deze wil ik ook nog even zeggen dat ik heel veel respect heb voor de mensen om me heen die mij nemen zoals ik ben en er altijd voor me zijn.
Dank je wel!